اسماعیل حسین‌پور
برنامه “خودمونی” که با اجرای مهران رجبی از شبکه ۳ سیما پخش می‌شود؛ با به تمسخر گرفتن یکی از ترانه‌های حماسی و میهن‌دوستانهٔ کُردهای خراسان، باعث خشم و ناخرسندی شدید این مرزبانان میهن پرهیز شده است. رجبی پس از پخش بخشی از ترانۀ حماسی “شارئ جان” با صدای پراندوه استاد سهراب محمدی، از یک شرکت‌کننده می‌خواهد صدای این هنرمند را تقلید کند که این تقلید مضحک، باعث خندۀ شدید حاضران می‌شود!
آنچه باعث خشم و بغض کُردهای خراسان شده است؛ علاوه بر تمسخر یک ترانۀ سراسر شور، شیون و حماسه، به تمسخر گرفتن پیر پارسا و هنرمند روشن‌ضمیر این دیار شادروان “بخشی سهراب محمدی” است. او که داری مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) نوازندگی و خوانندگی بود؛ بی‌وضو به سمت دوتارش نمی‌رفت. او مرد کار و درو و مزرعه بود و دوتار را برای دلش می‌نواخت. بخشی سهراب محمدی در دهۀ ۶۰ با اجرای ترانه‌های انقلابی و حماسی، باعث دلدادگی بیشتر مردم به دین و دیارشان شد و شورآفرینی او برای حضور رزمندگان در جبهه، در خراسان زبانزد بود. این هنرمند ارزشی و مردمی، فراتر از مرزهای خراسان، در سطح ملی نیز خوش درخشیده بود به‌گونه‌ای که در سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر در سال ۹۴، “جایزۀ باربد” بهترین “آلبوم موسیقی نواحی”، به آلبوم “موسیقی شمال خراسان” با اجرای هنرمندانۀ استاد “سهراب محمدی” تعلق گرفت.
ترانۀ “شارئ جان” او که دستاویز خندۀ حاضران شده است؛ حکایت نستوهی و ایستادگی سرخ کُردهای خراسان در برابر هجمه و هجوم بیگانگانی است که بر این ملک و میهن یورش آوردند. این ترانه که بر لب سهراب بخشی گل کرده است حکایت رزمنده و مرزداری است که با چشمان پر اشک و دلی پر شعله، بی‌قراری و دوری از یار و دیارش را روایت می‌کند و می‌گوید: «من که امروز بسیار غمگینم…».
حال در حیرتم آن پیر روشن‌دل و هنرمند، آن ترانۀ بشکوه و لبریز شکوه و افتخار و این فداکار فرزندان مام میهن که سرخی خون سردار “عیوض”، “ججوخان”، “خان کلمیشی” و عزیز سرداران بزرگ ۸ سال دفاع مقدس این خطه، سند سربلندی و وفاداری این مردم به این دیار است چه نسبتی با این اجرای مضحک و بی‌شرمانه در این برنامۀ بی‌فروغ دارند؟ با دیدن این برنامه و میدان‌داری برخی بی‌دردان بیگانه بافکر و فرهنگ مردم، به یاد شکوۀ روح آشوب “عطاملک جوینی” در “تاریخ جهانگشا” افتادم که از برکشیدن نالایقان به فریاد آمده است و می‌گوید:
پشت هنر آن روز شکستست درست/ کین بی‌هنران تکیه به بالش دادند
هر چند بر مهمانان ناآشنا با این ترانه حرجی نیست؛ ولی مهران رجبی “سهراب بخشی” را خوب می‌شناخته است و انتخاب این ترانه نمی‌تواند سهوی باشد. آن گاه که مجری و اطرافیانش با به تمسخر گرفتن ترانۀ “شارئ جان” و صدای “سهراب بخشی”، در شبکه ۳ قهقهه می‌زدند؛ کردهای خراسان، این قد کشیدگان با “لو” و “بانگی” و این “الله مزار” بر لبان، برای غربت و مظلومیت سرداران شهید و میهن‌دوست خویش می‌گریستند.
امروز کُردهای خراسان با بغضی گلوگیر و دلی لبریز درد و خشم، از بانیان این بی‌حرمتی آشکار می‌خواهند؛ ضمن برخورد با عوامل هتاک این برنامه و پوزش‌خواهی رسمی مدیران سیما از کُردهای خراسان، خانوادۀ شادروان سهراب محمدی و هنرمندان این دیار، اجازه ندهد این رسانه با ناپختگی برخی خامان ره نرفته و بی‌هنر، به ابزاری برای نفرت‌پراکنی، امیدسازی و تقابل مردم با صداوسیما تبدیل شود.