این فیلم به کارگردانی بردی کورت و با بازی آدریَن برودی در نقشی تحول‌آفرین به عنوان یک معمار یهودی متولد مجارستان که از هولوکاست جان سالم به در می‌برد و به ایالات متحده می‌رود، در مقابل جمعی از چهره‌های تاثیرگذار سینما و روزنامه‌نگاران و برندگان اسکار در سالن انجمن تبلیغات سینمای آمریکا به نمایش گذاشته شد.

پس از نمایش، بردی کورت کارگردان فیلم و نویسنده مشترک آن مونا فاستوولد، در یک جلسه پرسش و پاسخ شرکت کردند و درباره تلاش هفت ساله برای به سرانجام رساندن این پروژه صحبت کردند.
فیلم «بروتالیست» داستان ۳۰ سال از زندگی شخصیتی به نام لازلو توث (با بازی ادریَن برودی) را روایت می‌کند؛ داستانی که در آن یک نابغه هنری درگیر اعتیاد، فقر و نافرمانی اجتماعی می‌شود، حتی پس از اینکه یک سفارش از مشتری ثروتمندش، هریسون لی وان بورن (با بازی گای پیرس) دریافت کند. او همچنین امیدوار است پس از جدایی از همسرش با بازی فلیسیتی جونز در جریان جنگ، بار دیگر به او بپیوندد.

به گزارش ورایتی، این فیلم بی‌تردید یک دستاورد و شگفتی در داستان‌گویی است و به‌ویژه این که تنها با بودجه‌ محدود ۱۰ میلیون دلاری ساخته شده است. واکنش و نقدهای اولیه درباره «بروتالیست»، به این فیلم به عنوان یک رقیب بالقوه در جوایز اسکار اشاره می‌کنند، به شرطی که کمپانی پخش کننده فیلم «A۲۴» بتواند به‌خوبی آن را با دیگر آثار خود مانند فیلم‌های «Sing Sing» و «Queer» متعادل کند و رأی‌دهندگان را به پذیرش زمان طولانی فیلم ترغیب کند.

در فصلی از جوایز اسکار که هیچ پیشتاز روشنی وجود ندارد، «بروتالیست» در حال آماده شدن برای جلب توجه اعضای آکادمی است. کمپانی«A۲۴» به خاطر هدایت پروژه‌های غیرمتعارف دیگر به سمت کسب موفقیت‌های در جوایز سینمایی شناخته شده است و با فیلم‌هایی چون «مهتاب» و «همه چیز همه جا به یکباره» سابقه‌ای در جلب توجه آکادمی با آثار چالش‌برانگیز و تفکر برانگیز دارد. در حالی که ممکن است هیچ فیلم پیشتازی در جوایز اسکار وجود نداشته باشد، «بروتالیست» می‌تواند ویژگی‌های لازم برای تسلط بر گفتگوهای جوایز را داشته باشد.

در همین حال، نقش گای پیرس به عنوان هریسون بدجنس و محاسبه‌گر، مقایسه‌هایی با نقش‌های نامزد اسکار همانند نقش سیمور هافمن در فیلم «مرشد» یا جاش برولین در «میلک» مقایسه شده و پیرس که قبلاً به نوعی برای فیلم‌های «محرمانه لس‌انجلس» و «ممنتو» نادیده گرفته شده بود ، می‌تواند در رقابت برای اسکار بهترین بازیگر مکمل مرد پیشتاز باشد.

فلیسیتی جونز که پیش از این برای فیلم «تئوری همه چیز» نامزد اسکار شده بود نیز می‌تواند در صورت جلب توجه کافی از رأی‌دهندگان، به موفقیت برسد. با این حال، شانس‌ او ممکن است تحت تأثیر رقابت فشرده برای جایزه بهترین بازیگر مکمل زن قرار بگیرد، جایی که چهره‌های مهمی مانند زوئی سالدانا (امیلیا پرز) و دانیل ددوایلر (درس پیانو) تقریبا نامزدی خود را تضمین کرده‌اند.

اما مهم‌ترین شانس فیلم برای آدرین برودی بازیگر نقش اصلی «بروتالیست» متصور است. برودی که با اسکار غریبه نیست، در سال ۲۰۰۲ برای بازی در درام جنگی هولوکاست «پیانیست» جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را به خانه برد. درصورتی که برودی بتواند یک جایزه اسکار دیگر دریافت کند به باشگاه متشکل از ۹ بازیگر دیگر از جمله جک نیکلسون، دنیل دی لوئیس و مارلون براندو ملحق می‌شود که دارای چندین جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد هستند.

در واقع، از سال ۲۰۰۹ میلادی تاکنون ۵۴ نفر برنده دومین (یا سومین، چهارمین و حتی پنجمین جایزه) اسکار خود در همه دسته‌ها شده‌اند که ۹ نفر از آنها برای جوایز بازیگری هستند: دنیل دی لوئیس، مریل استریپ، آنتونی هاپکینز، فرانسیس مک دورمند، ماهرشالا علی، برد پیت، اما استون، کریستوف والتز و رنه زلوگر از جمله دریافت کنندگان مجدد اسکار بازیگری هستند.

فیلم «بروتالیست» با مدت زمان طولانی ۲۱۵ دقیقه، شامل یک استراحت ۱۵ دقیقه‌ای، قطعاً برای افراد حساس مناسب نیست. اگر این فیلم موفق به کسب جایزه بهترین فیلم شود، چهارمین برنده اسکار بهترین فیلم با طولانی‌ترین مدت زمان در تاریخ پس از «بر باد رفته» (۲۳۸ دقیقه)، «لورنس عربستان» (۲۲۸ دقیقه) و «بن هور» (۲۲۲ دقیقه) خواهد بود. مدت زمان طولانی فیلم‌ها به طور تاریخی مانع موفقیت آن‌ها در جوایز اسکار نشده است، اما چالشی برای صبر و حوصله تماشاگران ایجاد می‌کند.