«تاریخ نشان داده است هر کسی که می‌میرد عزیز و نازنین می‌شود و همه به یاد خوبی‌هایش می‌افتند. من در این مدت شاید بیش از ۱۰ بار آرزوی مرگ کرده‌ام. من، آدم بسیار قوی و قلدری هستم و گاهی اوقات با خود می‌گویم اگر فقط یک مورد از اتفاقاتی که برای من افتاد، برای یکی از آدم‌های سوسول دور و برم می‌افتاد دوام نمی‌آورند. من شاهد هجوم‌های ۸۰ میلیونی آدم‌ها علیه خودم بوده‌ام. شاید اگر به شما یا هر کس دیگری، در یک جمع چهار نفره، یک نفر بد نگاه کند طاقت نیاورید ولی من بارها شاهد حمله همکارانم و حمله مردم بوده‌ام. حمله‌هایی نابخردانه و ناجوانمردانه. چند وقت پیش شبی خیلی بد داشتم و با وجود تمام قدرتم و تمام کتاب‌هایی که دور و برم جمع کرده‌ام و تمام ویس‌های انگیزشی با عبارت‌های تاکیدی، یک مرتبه، یک جعبه زاناکس برداشتم و ۳۰ قرص کف دستم خالی کردم و به خودم گفتم تمامش کن. این قدر حالم بد بود. نمی‌دانم چه صدایی بود که به من گفت برو بیرون، قدم بزن، حالت عوض می‌شود و قطعا فردا روز بهتری است.»