انعکاس روز – با توجه به مشغله فراوان در زندگی امروزی و به خصوص شیوع پاندمی کرونا، حفظ ارتباط با عزیزانمان بدون ملاقات حضوری آنها اهمیت بیشتری از گذشته یافته است. اما برای برخی از افراد برقراری ارتباط بدین صورت و از طریق مکالمه تلفنی تجربه ای استرس زا محسوب می شود!

اضطراب تلفنی یا “فوبیای تماس تلفنی“ تحت عنوان ترس و اجتناب از مکالمات تلفنی تعریف می شود و میان افرادی که مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی هستند مشکلی رایج به شمار می رود.

البته تنفر از تلفن لزوما به این معنا نیست که شما دچار اضطراب تلفنی شده اید، هرچند این دو حالت روحی می توانند به یکدیگر مرتبط باشند. علاوه بر پرهیز از برقراری تماس های تلفنی، گاها دیده می شود که افراد درگیر با فوبیای تماس از زنگ خوردن گوشی همراه خود نیز آشفته شده و استرسی فزاینده را تجربه می کنند.

شماری از مهم ترین علائم احساسی اضطراب تلفنی عبارت اند از: به تاخیر انداختن و یا اجتناب کامل از برقراری تماس به علت تشدید اضطراب، احساس عصبی شدن و یا استرس غیر عادی قبل، حین و یا حتی بعد از اتمام تماس، وضعیت روانی ناپایدار توام با استرس فراوان پس از شنیدن ضدای زنگ تلفن، وسواس و نگرانی در مورد آنچه که گفته می شود. علائم فیزیکی هم معمولا شامل حالت تهوع، افزایش ضربان قلب، تنگی نفس، سرگیجه و تنش عضلانی هستند.

اگر شما نیز با چنین احساساتی رو به رو هستید، بهتر است بدانید که تنها نیستید. یک نظرسنجی معتبر در سال ۲۰۱۹ از کارکنان ادارات بریتانیا نشان داد که ۷۶ درصد از نسل هزاره به دنبال شنیدن صدای زنگ تلفن همراه خود دچار تشویش فکری و اضطراب روانی می شوند.

به همین دلیل حدود ۶۱ درصد از اعضای نسل هزاره به طور کامل از برقراری تماس و یا جوابگویی به تماس های ورودی خودداری می کنند. در مقابل مشخص شده که ۴۰ درصد از بیبی بومرها (متولدین حد فاصل سال های ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۴) نیز با همین مشکل دست و پنجه نرم می کنند. در این میان ۴۲ از بیبی بومرها درست مانند جمعیت ۶۱ درصدی نسل هزاره، علاقه ای به پاسخ دهی به تماس های تلفن همراه خود ندارند.

ریشه های اجتناب از تماس تلفنی و راهکارها

به گفته محققان صحبت کردن با تلفن در غیاب تمامی نشانه های اجتماعی از جمله حرکات، زبان بدن و تماس چشمی، برای تعداد زیادی از مردم به ویژه مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی بسیار دلهره آور خواهد بود. علت این موضوع ممکن است به محدودیت فرد به صدای خود وابسته باشد. در واقع هر یک از ما در برقراری ارتباط به صورت حضوری و با استفاده از نشانه های مذکور، به درک بهتری نسبت به صدای خود دست می یابیم و می توانیم کلماتمان را با آگاهی بیشتری انتخاب کنیم.

با استناد به مقاله ای که از طریق The Conversation شبکه ای از رسانه های غیر انتفاعی انتشار اخبار در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است، افراد با سطوح بالاتری از اضطراب روزانه اغلب ارسال پیامک را به تماس تلفنی ترجیح می دهند زیرا این انتخاب به آنها فرصت می دهد تا در مورد متن پیام خود فکر کنند و فضایی غیر رسمی تر در دست داشته باشند.

از طرفی دیگر پژوهش منتشر شده توسط مجله روانشناسی و رفتار سایبری، تلفن هراسی را به ترس از این که افراد دیگر در مورد ما چه فکری می کنند هم نسبت داده است. برای این افراد با حذف واکنش های فوری شخص پشت تلفن از مسیر ارسال پیام های متنی، راهی به سوی آرامش بیشتر و برقراری ارتباط اجتماعی بدون ترس از عدم تایید باز خواهد شد.

همچنین در حالتی که فرد با شنیدن صدای زنگ تلفن دچار استرس می شود، بهتر است از صداهای ملایم و آرامش بخش با درجه پایین استفاده شود. چنین تمریناتی به مرور زمان علائم احساسی و فیزیکی تلفن هراسی را کمرنگ خواهند کرد و به فرد در راستای کنترل بهتر افکار خود کمک می کنند.

یکی دیگر از دلایلی که گاهی اوقات تلفن هراسی را تشدید می کند، احساس ناخوشایند فرد از در معرض توجه دیگری قرار گرفتن است. در مکالمات رو در رو عوامل محیطی زیادی وجود دارند که به حواس پرتی منجر می شوند.

برای مثال اگر شخص احساس فشار کند، می تواند نگاهش را به جهت دیگری برگرداند، تلفن همراه خود را چک کند و یا در مورد یکی از نشانه های پویای محیط صحبت کند. مجموعه این ها باعث می شود که روند تعامل عادی تر به نظر برسد و مکالمه به صورت طبیعی جریان یابد. این در حالی است که طی تماس های تلفنی هیچ حواس پرتی محیطی خاصی وجود ندارد. بنابراین می توان احساس کرد که تمرکز اصلی فرد پاسخ دهنده و تماس گیرنده بر واکنش فوری به سوالات است.

شاید کمی عجیب باشد اما یکی از موثرترین روش ها برای غلبه بر اضطراب تلفنی، قرار گیری در معرض تماس های تلفنی بیشتر است! هرچه بیشتر این کار را انجام دهید، کمتر طاقت فرسا به نظر می رسد. همچنین این احتمال وجود دارد که در بسیاری از موارد اضطراب احساس شده با فقدان تجربه کافی در ارتباط باشد. در واقع اعتماد به نفس ضروری در این زمینه با تمرین دائمی به دست می آید.

شما می توانید این فرآیند را با تهیه یک فهرست از افرادی انجام دهید که باید با آنها صحبت تلفنی داشته باشید، مانند دوستان یا همکاران. سپس در هر مورد عواملی که سبب افزایش اضطرابتان می شوند را یادداشت کرده و آنها را مرور کنید. برای مثال این عوامل می توانند ترس از اشتباه و یا احساس مورد قضاوت واقع شدن باشند. پس از اتمام تماس، با تایید موفقیت خود به خودتان کمک می کنید تا برای تماس بعدی انگیزه لازم را داشته باشید.