عزتالله ضرغامی با انتشار پستی در صفحه مجازی خود در اینستاگرام نوشت: ” به تدریج در بازدیدهایی که از ابنیه تاریخی مرمت نشده دارم، به این نتیجه می رسم که بخش قابل توجهی از میراث ارزشمند ما در حال نابودی کامل است. به دلایل مختلف و برخی سوتفاهمها کارها نیمه کاره رها شده و جسارت تصمیمگیری […]
عزتالله ضرغامی با انتشار پستی در صفحه مجازی خود در اینستاگرام نوشت: ” به تدریج در بازدیدهایی که از ابنیه تاریخی مرمت نشده دارم، به این نتیجه می رسم که بخش قابل توجهی از میراث ارزشمند ما در حال نابودی کامل است. به دلایل مختلف و برخی سوتفاهمها کارها نیمه کاره رها شده و جسارت تصمیمگیری از مدیران مربوطه سلب میشود. امروز از خانه رضاخانی، خانه سرهنگ ایرج، عمارت مسعودیه و چند بنای تاریخی دیگر تهران بازدید کردم تکلیف بعضی چیزها هم روشن شد.”
وی همچنین با انتشار ویدویی با عنوان «میراث فراموششده» از خانه تاریخی رها شدهای در محله پامنار تهران که محل تجمع سگها و گربه شده است صحبت میکند و میگوید: «یکسری ابنیه تاریخی هستند که نابود شدهاند و سالهاست محل سگها و گربهها شدهاند. مدتها قبل بخشی از این خانه را بازسازی کردند و در آن را بستند. همان جایی را که بازسازی کردهاید به مردم نشان دهید.» گفتنی است مرمت خانه سرهنگ ایرج که ضرغامی از آن بازدید کرده، از سال ۱۳۹۵ آغاز شد. این خانه که محل بازی فیلم «مهمان مامان» هم شده بود، قرار بود تا پایان سال ۹۶ به مرکز فناوری پژوهشگاه میراث فرهنگی تبدیل شود، اما بعد به پایگاه استقرار استارتآپهای شرکتهای نوپای گردشگری تبدیل شد. در جریان ثبت پرونده این خانه، مالک تصمیم به تخریب بنا داشت. با این حال، این بنا با شماره ۱۳۸۵۷ در روز بیست و پنجم آبان ماه سال ۸۴ در فهرست میراث ملی ثبت شد.
این خانه در دوره ریاست رحیم مشایی در سازمان میراث فرهنگی خریداری شد و فاز نخست مرمت آن در سال ۸۸ به پایان رسید، اما پس از مرمت درِ آن برای همیشه بسته شد. با بسته شدن در خانه، این مکان مدتی مأمن معتادان شد و حتی چند بار درِ خانه را دزدیدند، تا این که میراث فرهنگی درِ خانه را گِل گرفت. در نهایت شهریورماه ۱۴۰۰ نام خانه سرهنگ ایرج در بین فهرست میراث تاریخی دیده شد که برای سرمایهگذاری از سوی صندوق توسعه صنایع دستی و فرش دستباف و احیاء و بهرهبرداری از بناهای تاریخی و فرهنگی به مزایده گذاشته شد. درباره عمارت مسعودیه که ضرغامی در صفحه مجازی خود به آن اشاره کرده، نکته قابل توجه این است که در سال ۸۹ و در زمان دولت اسبق در عملیات مزایدهای پر ابهام که فقط یک شرکت کننده داشته برای مدت طولانی حدود ۶۰ سال این بنای تاریخی به یک شرکت بهرهبردار فعال در تولید قطعات خودرو واگذار میشود تا ظرف مدت ۳ سال اقدام به مرمت و احیا کامل آن کرده و بهرهبرداری آن را در قالب یک بوتیک هتل در سطح استانداردهای بین المللی آغاز کند.
اما از ابتدای تحویل بنا بهرهبرداری غیرمجاز به قصد فقط تحصیل منافع مالی و اقتصادی صرف، از این بنای تاریخی پرداخته شد. در اثر رها شدن بنای اصلی عمارت و اقدامات غیراصولی در آن باعث ایراد لطمات شدید و بعضاً غیرقابل جبران شده به آن وارد شد. لذا صندوق احیا با اختیارات حاصله از قانون و یا ناشی از قرارداد برای حفظ و صیانت از ثروت ملی و بیت المال، اقدام به فسخ قرارداد و استقرار در عمارت مسعودیه کرد و در نهایت شکایات متعددی نیز علیه بهرهبردار در مراجع قضائی سابق در محاکم قضائی طرح شد. همچنین خانه رضاخانی که قدمت آن به دوران قاجار باز میگردد در تاریخ ۲۵ مهر ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۲۰۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در برههای نیز به دنبال تصمیمات مدیر کل میراث فرهنگی استان تهران، قرار بود معاونت میراث فرهنگی این اداره کل نیز به خانهی تاریخی «رضاخانی» در میدان حسنآباد منتقل شود.
وی همچنین با انتشار ویدویی با عنوان «میراث فراموششده» از خانه تاریخی رها شدهای در محله پامنار تهران که محل تجمع سگها و گربه شده است صحبت میکند و میگوید: «یکسری ابنیه تاریخی هستند که نابود شدهاند و سالهاست محل سگها و گربهها شدهاند. مدتها قبل بخشی از این خانه را بازسازی کردند و در آن را بستند. همان جایی را که بازسازی کردهاید به مردم نشان دهید.» گفتنی است مرمت خانه سرهنگ ایرج که ضرغامی از آن بازدید کرده، از سال ۱۳۹۵ آغاز شد. این خانه که محل بازی فیلم «مهمان مامان» هم شده بود، قرار بود تا پایان سال ۹۶ به مرکز فناوری پژوهشگاه میراث فرهنگی تبدیل شود، اما بعد به پایگاه استقرار استارتآپهای شرکتهای نوپای گردشگری تبدیل شد. در جریان ثبت پرونده این خانه، مالک تصمیم به تخریب بنا داشت. با این حال، این بنا با شماره ۱۳۸۵۷ در روز بیست و پنجم آبان ماه سال ۸۴ در فهرست میراث ملی ثبت شد.
این خانه در دوره ریاست رحیم مشایی در سازمان میراث فرهنگی خریداری شد و فاز نخست مرمت آن در سال ۸۸ به پایان رسید، اما پس از مرمت درِ آن برای همیشه بسته شد. با بسته شدن در خانه، این مکان مدتی مأمن معتادان شد و حتی چند بار درِ خانه را دزدیدند، تا این که میراث فرهنگی درِ خانه را گِل گرفت. در نهایت شهریورماه ۱۴۰۰ نام خانه سرهنگ ایرج در بین فهرست میراث تاریخی دیده شد که برای سرمایهگذاری از سوی صندوق توسعه صنایع دستی و فرش دستباف و احیاء و بهرهبرداری از بناهای تاریخی و فرهنگی به مزایده گذاشته شد. درباره عمارت مسعودیه که ضرغامی در صفحه مجازی خود به آن اشاره کرده، نکته قابل توجه این است که در سال ۸۹ و در زمان دولت اسبق در عملیات مزایدهای پر ابهام که فقط یک شرکت کننده داشته برای مدت طولانی حدود ۶۰ سال این بنای تاریخی به یک شرکت بهرهبردار فعال در تولید قطعات خودرو واگذار میشود تا ظرف مدت ۳ سال اقدام به مرمت و احیا کامل آن کرده و بهرهبرداری آن را در قالب یک بوتیک هتل در سطح استانداردهای بین المللی آغاز کند.
اما از ابتدای تحویل بنا بهرهبرداری غیرمجاز به قصد فقط تحصیل منافع مالی و اقتصادی صرف، از این بنای تاریخی پرداخته شد. در اثر رها شدن بنای اصلی عمارت و اقدامات غیراصولی در آن باعث ایراد لطمات شدید و بعضاً غیرقابل جبران شده به آن وارد شد. لذا صندوق احیا با اختیارات حاصله از قانون و یا ناشی از قرارداد برای حفظ و صیانت از ثروت ملی و بیت المال، اقدام به فسخ قرارداد و استقرار در عمارت مسعودیه کرد و در نهایت شکایات متعددی نیز علیه بهرهبردار در مراجع قضائی سابق در محاکم قضائی طرح شد. همچنین خانه رضاخانی که قدمت آن به دوران قاجار باز میگردد در تاریخ ۲۵ مهر ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۲۰۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در برههای نیز به دنبال تصمیمات مدیر کل میراث فرهنگی استان تهران، قرار بود معاونت میراث فرهنگی این اداره کل نیز به خانهی تاریخی «رضاخانی» در میدان حسنآباد منتقل شود.
به اشتراک بگذارید:
لینک کوتاه خبر:
https://enekasrooz.ir/fa/?p=25310
لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر،تکرار نظر دیگران،توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی ، افترا و توهین به مسٔولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.