تو از تهران 
من از کابل
من از سیستان، من از زابل 
تو از مشهد 
ز غزنی و هریوایم
تو از شیراز و 
من از بلخ می‌آیم 

اگر دست حوادث در سر من تیغ می‌کارد
و گر بیداد و استبداد می‌بارد 
نوایم را اگر دزدیده‌اند از من
سکوت تیره‌ای در خانه خورشید گُستَرده است گر دامن
سیه‌پوشان نیک‌اندیش و
فوج سر به داری “در رگانم رخش” می‌رانند

مرا بشناس
من آنم که دِماغم بوی جوی مولیان دارد 
و آمویی میان سینه‌ام پیوسته در فریاد و جریان است
و در چین جبین مادرم روح فَرانک می‌تپد 
از روی و از مویش
فُروهر می‌تراود 
مهر می‌بارد 
و سام و زال سام و رستم و سهراب و آرش را 
من و این پاک‌کیشان کمانکش را 
به قول رازهای سینه تاریخ پیوندی است دیرینه!

نگاهم کن
نه!
نه با توهین و با تحقیر و با تصغیر 
نگاهم کن
نگاهت گر پذیرد 
برگ سیمایم 
ز بومسلم و سِیس و بو مقنع
صورتی دارد 

درست امروز شرح داستان و داستان با توست
و اما استخوان قهرمان داستان با من 
تو گر نامی
نشانم من
تنت را روح و جانم من 
من ایرانم!
خراسان در تن من می‌تپد
پیوسته در رگ‌های من جاری‌ست
بشناسم 

بنی آدم گر از یک جوهر اند
ما را یکی‌تر باشد آن گوهر
درود ای همزبان
من هم از ایرانم!

غفران بدخشانی با به اشتراک گذاشتن ویدئو شعرخوانی‌اش برای شفیعی کدکنی نوشته است: من این شعر را شاید صدها بار خوانده باشم. مگر خواندنش برای این گوش خراسانی و ستون استوار کاخ پارسی، استاد کدکنی، کیفی دیگری داشت. سایه‌ات از سر ما کم نشود استاد جان!

گردشی در یکی از باغ‌های وطن پارسی با قله‌های فرهنگش استاد کدکنی، استاد دهباشی و دیگر بزرگان و جوانان رسالتمند و امیدهای فردای مشترک‌مان.غفران بدخشانی متولد ۱۳۶۱ خورشیدی در بدخشان افغانستان است. او از سنین نوجوانی در کشور هلند زندگی می‌کند و دکترای رشته فلسفه دارد. تاکنون از این شاعر چندین مجموعه شعر و کتاب پژوهشی از جمله «بهار بیداری»، «من ایرانم» و «نقدی بر ساختار نظام سیاسی در افغانستان» منتشر شده است.