صحبت‌مان به کرونا و سختی‌های سالی که گذشت می‌رسد: «من که فقط در خانه‌ام بودم، یعنی از بهمن ۱۳۹۸ تا الان که آخر اسفند است (این مصاحبه چند روز مانده به پایان سال قبل انجام شده است) در خانه مانده‌ام و جز برای خرید نان تا سر کوچه بیشتر بیرون نرفتم. در خانه هم سرم را گرم می‌کنم. برای خودم غذا می‌پزم. جارو می‌کنم، همه جا را هم خانه‌تکانی کرده‌ام.»

به خانه‌تکانی که می‌رسد حسی از شادی در صدایش به گوش می‌رسد و ادامه می‌دهد: «هنوز عادت دارم کارهایم را خودم انجام دهم، حتی همین خانه‌تکانی. راستش را بخواهید کار کسی جز خودم را هم خیلی قبول ندارم.» (‌می‌خندد)پری امیرحمزه تمایلی به صحبت کردن درباره کار و دوری از حرفه‌اش ندارد و این روزها انگار بیش از هر کار دیگری “زندگی” می‌کند و دغدغه‌ اطرافیانش را دارد. وقتی می‌پرسم سال را چطور  گذرانده، می‌گوید:‌ «واقعیت این است این اتفاقی که افتاده (شیوع کرونا) برای همه دردناک بوده و فکر نمی‌کنم کسی از این وضعیت خوشحال باشد،‌ مگر آن‌هایی که در این مدت مثلاً سفر رفتند و توصیه‌ها را رعایت نکردند و باعث بیماری خیلی‌های دیگر شدند. این یک سال که تمام شد به من اصلا خوش نگذشت. خوش گذشتن این است که آدم بداند همسایه‌اش راحت زندگی می‌کند، بداند همسایه‌اش مریض نیست، بداند وضع مالی همسایه‌اش آن‌قدری هست که محتاج نباشد. وقتی هیچ کدام از این‌ها نیست، وقتی در همین تلویزیون می‌شنویم خیلی‌ها نمی‌توانند حتی گوشت بخرند دیگر خوشی باقی نمی‌ماند.»

این بازیگر اگرچه با تلخی از سختی‌های زندگی جمع زیادی از مردم صحبت می‌کند، اما همچنان با امید زندگی را می‌بیند و در پایان این گفت‌وگو با لحنی قاطع و سرشار از امید می‌گوید: «خداوند بسیار عادل است و خوب می‌داند که ما چه کشیده‌ایم. حتماً برای‌مان جبران می‌کند. امیدوارم خدا به مادرهای رنج‌دیده آرامش ببخشد و سال جدید آن‌قدر خوش بگذرد که همه غرق در لذتِ شادی باشند.»