به گزارش انعکاس روز و به نقل از ایسنا، ماجرای خانه تاریخی که سال‌ها محل زندگی و رشد نویسنده بزرگ ایرانی بود و بعد از سال‌ها مالکان جدید آن یعنی متولیان میراث فرهنگی اعلام کردند خانه را برای گعده‌های باستان‌شناسان و به عنوان خانه «باستان‌شناسان» انتخاب کرده‌اند و حتی آیین افتتاحیه آن را با دبدبه وکبکبه زیاد برپا کردند و حتی یکی دو روز در هفته تا چند ماه خانه را برای فعالیت باز نگه داشتند و به مرور حرف از تبدیل خانه به پاتوق معتادان و خوابگردها تبدیل و به مرور زباله‌دانی شد و در نهایت خبر رسید که خانه را یک قاچاقچی قُرق کرده و حتی چند باری هم شده که معتادانی را در حال کندن درِ چوبی و قدیمی خانه از این بنای تاریخی دور کرده‌اند.

اما سرانجام حدود یک ماه قبل متولیان صندوق احیا خبر دادند که بهره‌برداری این خانه را فردی آشنا به حوزه فرهنگ بر عهده گرفته است.

اما با توجه به اتفاقات رخ داده برای این بنای تاریخی؛ در زمان برنده شدن این بهره‌بردار در این مزایده؛ اعلام کرده بود که کاربری این بنا از سوی صندوق احیا فرهنگی، هنری و آیینی اعلام شده است، بنابراین او قصد دارد تا جنبه‌ گردشگری را در کنار جنبه‌های فرهنگی، هنری و آیینی برای این بنای تاریخی پررنگ کند.

سیده محبوبه کاظمی دولابی –  مدیر نگارخانه ترانه باران – که طبق اعلام صندوق احیا باید از او به عنوان بهره‌بردار خانه پدری جلال آل احمد نیز نام برد، قرار است برای مدتی معین بعد از مرمت و تعیین کاربری دقیق، از این خانه قدیمی که بیشتر به عنوان یک مکان رویداد از آن یاد می‌شود، بهره‌برداری کند.

او به خبرهای تلخی که از وضعیت نا به سامان خانه پدری جلال آل احمد شنیده بود، اشاره می‌کند و می‌گوید: تصمیم گرفتم اگر طرح و ایده‌ام مورد توجه مسئولان قرار گیرد، این بنای با اصالت و شاخص را ساماندهی کنم، اکنون نیز در حال تهیه مقدمات مرمت اصولی خانه هستم که متاسفانه آسیب‌های متعددی دیده است.

وی با بیان این‌که تیمی از بهترین‌های این کار برای مشورت آماده بودند، ادامه می‌دهد: بلافاصله پس از سامان یافتن فرایند مرمت و بهسازی، برای تولید محتوای فاخر در خانه با جامعه فرهنگ و هنر جلسات مشورتی برگزار می‌کنم.

او توجه و نگرانی‌های مردم و رسانه‌ها به دغدغه‌های فرهنگی از جمله وضعیت برخی خانه‌های تاریخی در روزهای سخت اقتصادی را قابل تقدیر می‌داند و می‌افزاید:‌ این توجه ملی یک سرمایه است که باید بر مبنای آن برنامه‌ریزی‌های کاربردی انجام داد.

کاظمی با بیان این که در حوزه فرهنگ محال است دولت بتواند به تنهایی بار همه مشکلات را به دوش کشد، راهکار را استفاده هوشمندانه از کارآفرینان علاقمند به فرهنگ و واگذاری این نوع امور به بخش خصوصی و حتی هموار کردن مسیر مشارکت می‌داند.

وی با بیان این‌که بخش خصوصی برای حضور موثر در شاخه‌های مختلف فرهنگ از گردشگری تا هنر نیازی به فرش قرمز ندارد، تاکید می‌کند:‌ با این وجود آن بخش خصوصی باید با تصویب قانون‌های تشویقی به این اطمینان خاطر برسد که ثوابش کباب نمی‌شود.

کاظمی به جایگاه ویژه خانه‌های اندیشمندان، نویسندگان و هنرمندان اشاره می‌کند و می‌گوید:‌ خوشبختانه مدتی است که در ایران نیز این مهم مورد توجه قرار گرفته و با اذعان به کارکرد فرهنگی_اقتصادی این خانه‌ها حالا دغدغه‌های مردمی را هم پشت سر خود دارد.

بهره‌بردار خانه پدری جلال آل احمد؛ با بیان این‌که امروز مردم درک کرده‌اند که کمترین فایده شهر یا محله‌ی یک بافت کهن که مورد توجه توریست‌ها باشد، رونق‌افزایی به کسب و کارهای خُرد آنهاست، می‌گوید: در این وضعیت اقتصادی و زمانه‌ای که کرونا همه را زمین‌گیر کرده است، هنر و محیط های هنری می‌تواند درمان‌گر و انرژی بخش باشد.

کاظمی راه برون رفت از مشکل کنونی خانه‌های تاریخی را دست به دست هم دادن همه دوستداران اهل فرهنگ و هنر می‌داند و ادامه می‌دهد:  با کنار نشستن و غر زدن اتفاقی رخ نمی دهد، شرایط خاص هنر امروز ایران نیاز دارد همه انرژی های مثبت در یک راستا قرار گیرد، این میان تنها انتظار از بخش‌های مختلف دولت از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تا فرهنگ و ارشاد اسلامی و حتی شهرداری‌ها برای برگشت آب رفته به جوی حمایت عملی از بخش خصوصی کار آفرین است.

انتهای پیام