این نویسنده در گفت‌وگو با انعکاس روز و به نقل از ایسنا درباره تأثیر شبکه‌های اجتماعی بر سبک‌ نوشتاری نویسندگان اظهار کرد: به گمانم شبکه‌های اجتماعی در این سال‌ها شکل زندگی و حتی شکل تفکر آدم‌ها را عوض کرده و بالطبع این تغییر در تفکر، اثرات خودش را در ادبیات داستانی و نوشتن داستان نشان داده و دارد نشان می‌دهد؛ یعنی امر نوشتن داستان بعد از پیدایش نت و شبکه‌های اجتماعی هرچه بیشتر دارد به سمت ابتذال و پیش پا افتادگی می‌رود.

او سپس گفت: قطعا این شبکه‌ها در امور سیاسی تاثیرات شگرف و درخشان هم داشته‌اند اما در مسائل فرهنگی و ادبی یک‌جور تخریب سلیقه و ابتذال ذوق را هم به همراه خودشان آورده‌اند و انگار چاره‌ای هم ‌نداریم.

منیرالدین بیروتی در ادامه خاطرنشان کرد: البته هر کسی می‌تواند هر چیزی بنویسد اما وقتی هر چیزی توانست در ابعاد گسترده بازنشر بشود خب دیگر نویسنده آن متن قطعا نمی‌تواند همان نویسنده قبل از بازنشر آن باشد. وقتی نوشته‌ای قبل از نشر توسط استادانی که زمانه ثابت کرده استادند خوانده نشود و درباره‌اش بحث نشود، خب ابتذال و سلیقه‌های پیش پا افتاده که همیشه از تنبلی به دنبال چیزهای آسان و دم دستی‌اند از آن استقبال می‌کنند چون دقیقا حرف خودشان را در آن متن می‌بینند و این امر خود سبب مدفون شدن حرکت و تلاش برای ایجاد سلیقه‌های جدید و ارتقای ذوق و سلیقه‌ها می‌شود.

نویسنده «بوی مار» و «چهار درد» بیان کرد: نوشته خوب و داستان خوب دیر فهمیده و سخت کشف می‌شود پس خواننده آن هم دیریاب و سخت‌یاب است چون زیبایی و هنر اصولا دیریاب و سخت‌یاب است. حال آن‌که نوشته بد و پیش پا افتاده همیشه مشتری دارد چون طبق سلیقه روز و مُد روز نوشته می‌شود. شبکه‌های اجتماعی کمک کرده‌اند تا این نوشته‌های بد در سطح وسیع بازنشر شوند و این خود عامل تبدیل شدن ادبیات به چیزی مصرفی و چه بسا حتی یک‌بار مصرف است.

انتهای پیام