به گزارش انعکاس روز و به نقل از ایسنا، خبری از سوی سفارت ژاپن در ایران اعلام شد که دولت ژاپن به شهره گلپریان فعال سینمای ایران ، نشان خورشید تابان ، انوار زرین و سیمین اش را اهدا کرده است.

هر کدام از سینماگران ایران که در سال های دور و نزدیک راهی سرزمین رویایی ژاپن، به بهانه نمایش فیلم هایشان یا ساخت فیلم شده باشند، قطعا او را می شناسند چون او تنها کسی است که آنجا، با ترجمه زبان سخت ژاپنی، همراه شان بوده است و تلاش کرده  تا در مدت اقامت هر ایرانی در ژاپن، خاطره خوبی را برایش رقم بزند.

او شخصی است که در سال های پس از انقلاب نیز، به دلیل ترجمه بسیاری از سریال های ژاپنی ، ایرانی ها را به “سرزمین شمالی” و “هانی کو” ها برده است و در سال های اخیر در تولید فیلم “فرش باد” ، “دونده” کمال تبریزی ، “مثل یک عاشق” عباس کیارستمی، “کات” امیر نادری حضور موثری داشته است و فیلم “مهمان خانه ماه نو”  اخیرا به تهیه کنندگی مشترک ایران و ژاپن، با همراهی او ساخته شده است.

گلپریان نزدیک به ۴۰ است که برای ترویج سینمای ایران در ژاپن فعالیت می کند تا جایی که عباس کیارستمی از او به عنوان “خواهر سینمای ایران در ژاپن” یاد می کرد.

حالا که کرونا آمده آنطور که پیگیری کردیم، هیچ مراسمی چه در ایران و چه در ژاپن برگزار نمی شود؛ فقط اهدای این نشان در روزنامه های ژاپنی و فضای مجازی اعلام شده و نشان به رسم امانت در سفارت ژاپن در تهران می ماند تا کرونا تمام شود و به دست شهره گلپریان که در ژاپن زندگی می کند، برسد.

در تماس کوتاهی که با او داشتیم در جملات کوتاهی از دریافت این نشان اظهار خرسندی کرد و گفت: خیلی خوشحالم بعد از چهل سال،تلاش هایی که برای ارتباط فرهنگی بین ایران و ژاپن انجام دادم، دیده شد و سپاسگزارم.

اما به سراغ سیف الله صمدیان هنرمند عکاس و مستندساز می رویم که در این سال ها به دلیل نمایش “ایستگاه سفید” و “۷۶ دقیقه و پانزده ثانیه با کیارستمی” به ژاپن سفر کرده؛ از او درباره شهره گلپریان و  فعالیت هایش می پرسیم.

سیف الله صمدیان که با انعکاس روز و به نقل از ایسنا گفتگو می کند در ابتدای صحبت هایش از جمله همیشگی عباس کیارستمی بهره می برد که می گفت “شهره خواهر سینمای ایران در ژاپن است” و یادآور شد: این جمله نقش شهره گلپریان را به وضوح نشان می دهد و من این جمله را بارها از طرف سینماگران دیگری هم شنیدم.

وی ادامه داد: اگر بخواهم صریح تر بگویم؛ خانم گلپریان، نه تنها نقش خواهرانه بلکه مادرانه و هم وطنانه برای ترویج سینمای ایران در ژاپن داشته و دارد. او در سال ۹۲ میلادی در نمایش فیلم “خانه دوست کجاست” و بعدها “زندگی ادامه دارد”، نقش مهمی داشت و به یاد دارم اولین فیلمی که از ایران در ژاپن بصورت موثر و گسترده پخش شد و راه را برای نمایش های دیگر فیلم های ایرانی باز کرد، فیلم “خانه دوست کجاست” بود و بعدها با ترجمه مجدد فیلم “بای سیکل ران” که _ از نظر او ترجمه اولیه اش با مفاهیم رایج در فرهنگ ژاپنی، هم خوانی نداشت _ ایشان بدون هیچ سفارشی، فیلم را به ژاپنی ترجمه کرد و از آن به بعد، جدی وارد فعالیت ترجمه فیلم های ایرانی به ژاپنی شد.

صمدیان گفت: پس از آن نسل های مختلف سینمایی از امیر نادری، بهمن قبادی، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی،مهرداد اسکویی در ژاپن بواسطه شهره گلپریان فیلم هایشان دیده شد. او علاوه بر همراهی که با جشنواره های ژاپنی در انتخاب فیلم های ایرانی داشته و دارد، خودش هم در معرفی فیلم ها به مراکز فرهنگی ژاپن نقش موثری داشته است. او از ابتدای عرضه یک فیلم از زیرنویس تا ترجمه و همراهی با کارگردان در نمایش فیلم ها در ژاپن دلسوزانه پای کار می ایستد.

او ادامه داد: گلپریان فقط مترجم نیست بلکه ویژگی اصلی او ، خصوصا در ترجمه همزمان ناشی از هوش و استعداد مادرزادیی است که دارد. ترجمه های همزمان از فارسی به ژاپنی یا برعکس بگونه ای بواسطه او، اتفاق می افتد که با فرهنگ ژاپنی و ایرانی هم خوانی دارد و سریع اداپته می شود و مخاطب به راحتی ارتباط می گیرد.

صمدیان از نقش و فعالیت های موثر گلپریان در سال های مختلف یاد می کند و معتقد است که این موضوع شرح کاملی دارد که باید درباره آن بیشتر نوشت و گفت؛ از برگزاری جشنواره ها و رویدادهای سینمای ایران در ژاپن تا همراهی با عباس کیارستمی، کمال تبریزی و امیر نادری در ساخت فیلم هایشان و ارتباط فرهنگی، عاطفی که بین سینماگران ایرانی و ژاپنی برقرار کرده است و خاطرات ماندگاری به جا گذاشته است.

این هنرمند در بخش پایانی گفت وگویش از اهدای نشان ویژه دولت ژاپن به شهره گلپریان به عنوان یک اتفاق مبارک یاد می کند و معتقد است: دولت ژاپن بااهدای این نشان،حرف دل ما را زد و امیدواریم این همکاری برای نسل های بعدی سینمای ایران، ادامه داشته باشد.

او همچنین گفت: شهره گلپریان علاوه بر ارتباط عاطفی که میان فرهنگ ایران و ژاپن برقرار کرد، کار مهم تری هم به نظرم انجام داد؛ بعد از انقلاب که از حضور بین المللی سینمای ایران و از هر حرکت آن برداشت سیاسی می شد بواسطه هوش و فرهنگ بالای خانم گلپریان، سینمای ایران توانست مخاطبان واقعی خود را به دور از فضای مسموم حاکم بر حضورهای بین المللی سینمای ایران، بدرستی در ژاپن پیدا کند.

انتهای پیام