یادداشت – سید مصطفی مدرس /  لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنینَ اذْ بَعَثَ فیهِمْ رسولاً مِنْ انْفُسِهِمْ یَتْلوا عَلَیْهِمْ ایاتِه‏ وَ یُزَکّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الحِکْمَهَ وَ انْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفى ضَلالٍ مُبینٍ‏
خدا بر اهل ایمان منّت نهاد که فرستاده‌ه‏اىی از خودشان در میان آنها برانگیخت که بر آنان آیات او را بخواند و آنها را پاک گرداند و کتاب و حکمت «احکام و حقائق» را بیاموزد هر چند پیش از آن در گمراهى آشکار بودند.

امتنان الهی از بعثت انبیاء علیهم السلام از میان ما و از خود ما ۴ امر بوده است: ۱.تلاوت آیات ۲. تزکیه ۳. تعلیمکتاب ۴. تعلیم حکمت

تمرکز این یادداشت بر روی تزکیه می‌باشد؛ عالَم انسانی از آن جهت که درگیر با نفس اماره خویش، شیطان بیرونی و زر و زیور و متاع قلیل دنیا است خوی حیوانی‌اش مدام در معرض سرکشی است؛ این انسان است که با اختیار و انتخاب خود می‌تواند خود را آنچنان تزکیه کند که هیچ چیزی از او باقی نماند و تماما اراده‌اش فانی در اراده حضرت حق بشود.

نه تنها فرد انسانی بلکه جامعه و جهان انسانی نیز نیازمند چنین امری است. تزکیه جهان و جامعه انسانی امری پیچیده و متضمن ملاحظات بسیاری می‌باشد. بایستی توجه داشت که رفتار ملوک و یا به تعبیری رفتار مسئولان و کارگزاران حکومت اسلامی در اثاره تالّه انسانی و یا عصیان خوی حیوانی نقشی ویژه و استراتژیک دارد.

سیاستمداران همچنان که می‌توانند جامعه انسانی را به سمت سرکشیِ خوی حیوانی هدایت کنند و به عبارت دیگر جامعه را جهنّمی کنند همانطور هم می‌توانند با مهندسی رابطه و نسبت دین و دنیا، دنیا را بسان مزرعه آخرت جهان و جامعه انسانی معماری کنند.

«الاسلام هو الحکومه» بدین معناست که اسلام آمده است تا ظاهر دنیا را برای شکوفایی باطن عالم معماری کند و این مهم جز با حکومت میسر نیست. فلذا نقش و جایگاه حاکمان و کارگزاران اسلامی بسیار مهم می‌نماید.

در ادامه به بررسی استراتژیک و راهبردی دو حدیث از امام باقر(علیه السلام) و نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌پردازیم: امام باقر(علیه اسلام): «حدّ یقام فی الأرض أزکى فیها من مطر أربعین لیله و أیّامها.»(۱)

پیامبر اکرم(صلی الله و علیه و آله): «یوم واحد من سلطان عادل خیر من مطر أربعین یوماً و حدّ یقام فی الأرض أزکى من عباده ستّین سنه.»(۲)

در حدیث اول، ثقل و تکیه، تزکیه جامعه و جهان انسانی را بر اقامه حدود گذاشته است. فلذا به نظر می‌رسد که اقامه یک حد، بایستی انعکاس مناسب و حساب شده‌ای در جامعه داشته باشد و به گونه‌ای اجرای حد صورت گیرد که جامعه ارتباط مناسبی با آن بگیرد. اجرای حدود در خفاء به گونه‌ای که جامعه از اثرات تزکیه آن بهره نگیرد اقامه حدود نیست!!!

در حدیث دوم از نبی اکرم( صلی الله علیه و آله)، به خوبی جایگاه سلطنت(حکومت) عادلانه تصویر شده است. سلطانِ عادل یک جنبه ثبوتی دارد و یک جنبه اثباتی. جنبه ثبوتی آن، این است که عادلانه به سلطنت و حکمرانی بپردازد اما جنبه اثباتی آن که کمتر از قبلی نیست این است که مردم این سلطان را عادل بدانند.
چنانچه حکومت عادلانه‌ای باشد اما مردم آن را توسط القائات منافقان و بدخواهان و معاندان، عادلانه ندانند مسلم است که آن اثر خیر، برکت و رحمت را برای جامعه نخواهد داشت.
در ادامه حدیث بدین مطلب اشاره شده که اقامه یک حد از شصت سال عبادت پاک کننده‌تر است.
من بیان این روایت را این گونه باز سازی می‌کنم که چنانچه فاعل اقامه حد، حکومت اسلامی به پشتوانه جامعه اسلامی باشد، این اقامه از شصت سال عبادت آن جامعه، برای آن جامعه پاک کننده‌تر است، تنها و تنها اقامه یک حد!!!

بایستی توجه داشت که دلسوزان و ترحّم کنندگان بر آتنای عزیز به جای سوگواری بر ۲۰۳۰ و اجرای آموزشهای جنسی که تجربه ناکارآمدی خود را در جهان غرب نشان داده است و آمار تجاوزات جنسی در کشورهایی که آموزشهای فاخر جنسی دارند سر به فلک کشیده است و زشتی فضای اجتماعی این کشورها بر کسی پوشیده نیست کمی به وحی اعتماد کنند و به جای مطالبه ۲۰۳۰ و گریه بر نعش تابوت نسخه‌های ناکارآمد غرب، از قوه قضاییه حمایت کرده و مطالبه اقامه حدود به شکل متناسب و سازنده داشته باشند.

متاسفانه قوه قضاییه به خاطر فشار نهادهای بین المللی و نفوذ فکری برخی جریانهای غربگرا دچار نوعی تسامح بر سر اقامه قسط و حدود الهی شده است. مسلما حضور و حمایت همه جانبه از قوه قضاییه راه را برای قضات انقلابی هموارتر خواهد کرد.

جایگاه اقامه حدود و تاثیرات روانی و اجتماعی آن یکی از کلیدی ترین نقاط پژوهشهای اسلامی بایستی قرار بگیرد. می‌توان نقش راهبردی اقامه حدود برای تزکیه جامعه انسانی را در ایجاد بازدارندگی بیرونی مناسب در برابر سرکشی خوی حیوانی در جامعه انسانی دانست.

چنانچه حدود به طور سازنده و با پوشش رسانه‌ای متناسب برای جامعه انسانی بازنمایی شود مطمئنا مانع روانی جدی و عاملی اساسی برای تقویت تقوای اجتماعی است به خصوص برای کسانی که در تقویت ملکه تقوا برای خودشان نارسایی داشته‌اند و یا از مجراهای تلاوت آیات و تعلیم کتاب و حکمت دور بوده‌اند.

حادثه آتنای عزیز تلنگری است از جانب حضرت حق تا به ما نمایانده شود که دور بودن از تعالیم الهی و منطبق بر فطرت چه عواقب سوء، ناگوار و جانکاهی می‌تواند داشته باشد. قصور نه از خلقت الهی است و نه از تعالیم ما، قصور از ماست که قبله عقل و دلمان غرب شده است و گنج فطرت را رها کرده‌ایم و اقامه حدود الهی را راکد گذاشته‌ایم.

پی‌نوشت:

۱) کافى ۷/ ۱۷۴

۲)  مستدرک ۱۸/ ۹