به گزارش انعکاس روز و به نقل از ایسنا، در دهه ۵۰ میلادی مصر تصمیم گرفت با ساخت «سد اسوان» در قالب سازه‌ای با معماری خاص، طغیان رود «نیل» را کنترل کند. در این صورت کویر به کشتزار تبدیل می‌شد و توربین‌های هیدروالکتریک، برق میلیون‌ها نفر را تامین می‌کرد، اما یک مشکل وجود داشت؛ در نتیجه ساخت این سازه، یک دریاچه ۴۸۲ کیلومتری ۵ معبد باستانی را غرق می‌کرد و مصر نیز بودجه کافی برای جابه‌جایی معبدها نداشت.
در نتیجه «یونسکو» یک کمپین بین‌المللی جمع‌آوری بودجه را ترتیب داد و ایالات متحده آمریکا نیز با کمک «ژاکلین کندی» متعهد شد که ۱۶ میلیون دلار کمک کند. در سال ۱۹۶۵ میلادی، مصر «معبد دندور» را به نشانه قدردانی هدیه داد. در آن زمان سوال بود که کدام یک از شهرهای آمریکا مناسب نگهداری از یک معبد سنگی دو هزار ساله است.
تعداد زیادی متقاضی وجود داشت. میامی، ممفیس، فیلادلفیا، بالتیمور، شهری در ایالت «ایلینوی» به نام «قاهره» و ده‌ها شهر دیگر در آمریکا تمایل خود را اعلام کردند، اما خیلی زود دو گزینه محبوب مطرح شد؛ موزه هنر متروپولیتن نیویورک و «مؤسسه اسمیتسونین» در واشنگتن دی.سی.
این دو موسسه در رویکرد نسبت به این مسئله کاملاً متفاوت بودند. موزه متروپولیتن به مدیریت «توماس هووینگ» پیشنهاد قابل‌توجهی ارائه کرد و برنامه اختصاص دادن یک ساختمان جدید چشمگیر به معبد را مطرح کرد. در عوض، مسئولان موسسه اسمیتسونین پیشنهاد دادند که از معبد در فضای باز مؤسسه نگهداری کنند. موزه متروپولیتن به پیشنهاد موسسه اسمیتسونین انتقاد کرد و توضیح داد که آب و هوای خشن خیلی زود این معبد را به تلی از شن تبدیل خواهد کرد.
در نهایت در سال ۱۹۶۸ میلادی ۶۶۱ صندوقچه حاوی بخش‌های منفصل‌شده معبد به موزه «متروپولیتن» تحویل داده شد. با توجه به کمبود فضا، این بقایا در پارکینگ نگهداری شدند.
مدیر وقت موزه متروپولیتن در رقابت برای بدست آوردن معبد پیروز شده بود، اما چالش سرهم‌کردن بخش‌های مختلف معبد هنوز باقی مانده بود.
سپس در اکتبر ۱۹۷۳ جنگ مصر و اسرائیل (جنگ یوم کیپور، جنگ اکتبر یا جنگ رمضان) اتفاق افتاد و ناگهان، جذابیت سرمایه‌گذاری برای نگهداری از یک معبد مصری به طور قابل توجهی برای نیکوکاران نیویورک، کم شد.
یکی از کسانی که تحت‌تاثیر مسائل سیاسی قرار نگرفته بود، محدودیت مالی نداشت و از قدیم با موزه «متروپولیتن» ارتباط خوبی داشت، «آرتور سکلر» بود که ۳.۵ میلیون دلار به موزه اهدا کرد. البته با این کمک قابل توجه، بودجه متروپولیتن برای سرهم‌کردن معبد همچنان تأمین نشد و در نهایت، شهر نیویورک بیش از یک میلیون دلار برای این کار بودجه گذاشت.
در نهایت «معبد دندور» در سال ۱۹۷۸ میلادی به همراه نمایشگاه «گنجینه توت‌عنخ‌آمون» به روی عموم مردم باز شد.
انتهای پیام
لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر،تکرار نظر دیگران،توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی ، افترا و توهین به مسٔولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.