آخرین فیلمی که از این بازیگر روی پرده رفت «فرار بزرگ» ساخته الیور پارکر است. در این فیلم بیوگرافی درباره یک کهنه سرباز جنگ جهانی دوم، وی از خانه سالمندان بیرون می‌رود تا در مراسم بزرگداشت هفتادمین سالگرد «روز دی» شرکت کند. اکران این فیلم از اوایل همین ماه شروع شد.

کین در مورد موفقیت حرفه‌ای خود و نقش‌هایی که احتمالاً در این سن به وی پیشنهاد می‌شود، گفت: تنها نقش‌هایی که احتمالاً بتوانم بگیرم نقش مردان مسن ۹۰ ساله، شاید ۸۵ ساله است و فکر کردم خب، برای کارهایم نقدهای فوق‌العاده ای دریافت کرده‌ام، چرا باید خرابشان بکنم؟

وی افزود: نقش اولی برای یک فرد ۹۰ ساله نیست و بیشتر دنبال پسران و دختران خوش تیپ جوان هستند.
در عین حال او برای افراد سالخورده روی صفحه نمایش هم گفت: این نقش‌های از نظر من، آن‌قدر هم که فکر می‌کنید کمرنگ نیستند. به یاد دارم وقتی جوان بودم با پیرمردهای ۹۰ ساله صحبت می‌کردم و آنها شبیه من نبودند. آن‌ها پیرمردهای کوچکی بودند با شانه‌های قوز کرده … و من فکر می‌کردم من شبیه این نخواهم شد.

مایکل کین در چندین دهه و چندین ژانر نقش‌آفرینی کرده است. او در دهه ۱۹۶۰ با بازی در فیلم‌های کلاسیک مانند «زولو» و «کسب و کار ایتالیایی» شناخته شد. وی چندین بار با کریستوفر نولان همکاری کرده و نقش آلفرد پنی‌ورث را در فیلم‌های «بتمن» بازی کرده است و همچنین در فیلم‌های «تلقین» و «بین‌ستاره‌ای» وی حضور داشته است. او بازیگر کمدی‌هایی مانند «الفی» و «آستین پاورز در گلدمبر» هم بوده است.

«کارآگاه» فیلمی در ژانر نئو نوآر و معمایی به کارگردانی جوزف ال. منکیه‌ویچ (۱۹۷۲) در کنار لارنس الیویه که هر ۲ برای آن نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را کسب کردند، از دیگر فیلم‌های ماندگار وی است.کین در طول دوران حرفه‌ای خود جوایز متعددی دریافت کرده که ۲ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای بازی در فیلم‌های «هانا و خواهرانش» ساخته وودی آلن (۱۹۸۶) و «قوانین خانه سیدر» ساخته لاسه هالستروم (۲۰۰۲) و ۳ جایزه گلدن گلوب از جمله آنهاست. وی سال ۲۰۰۰ لقب شوالیه دریافت کرد.