کـریستوفر نولان، احتمالا کارگردانی بیست‌وششمین فیلم از سری فیلم‌های جیمز باند را بر عهده می‌گیرد. درحالی او این روز‌ها «اوپنهایمر» را روی پرده دارد که رسانه‌ها از مذاکراتش با تهیه‌کننده جیمز باند خبر داده‌اند. ظاهرا ۲ طرف برای ساخت ۲ فیلم از مجموعه جیمز باند به توافق رسیده‌اند. شایعه نشستن نولان بر صندلی کارگردانی جیمز باند از زمان ساخت «سرآغاز» (۲۰۱۰) بر سر زبان‌ها افتاده بود و حالا به‌نظر می‌رسد زمان تحقق این رویا فرارسیده است.

موضوع مهم برای نولان، میزان آزادی عمل در کارگردانی است؛ فیلمسازی که عادت ندارد در چارچوب قواعد استودیویی فیلم بسازد. تا پیش از اینکه سام مندس، کارگردانی «اسکای فال» (۲۰۱۲) و «اسپکتر» (۲۰۱۵) را عهده‌دار شود، به‌نظر می‌رسید سری فیلم‌های باند پروژه مناسبی برای کارگردان‌های صاحب سبک نیست. مندس بیست‌وسومین و بیست‌وچهارمین جیمز باند سینما را با حضور دنیل کریگ در نقش مأمور۰۰۷ کارگردانی کرد؛ ۲ فیلمی که آثار متفاوتی بودند و البته خیلی از علاقه‌مندان پروپاقرص جیمز باند را راضی نکردند؛ علاقه‌مندانی که جیمز باند روشنفکرانه را برنتابیدند.

ولی تهیه‌کنندگان باند در این سال‌ها بیشتر سودای «تفاوت» داشته‌اند تا «تداوم». شاید به همین دلیل بود که در این سال‌ها خبر‌های عجیبی در مورد جیمز باند رنگین‌پوست و حتی جیمز باند زن در رسانه‌ها منتشر می‌شد. نفس انتخاب دنیل کریگ به‌عنوان باند خود نشانه‌ای از تغییر بود؛ بازیگری که اگر در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ قرار بود در سری فیلم‌های جیمز باند ایفای نقش کند، احتمالا یکی از آن نقش‌های منفی را بازی می‌کرد که مقابل مأمور۰۰۷ می‌ایستاد. دنیل کریگ برای آخرین‌بار در «زمانی برای مردن نیست» (۲۰۲۱) در نقش جیمز باند ظاهر شد و حالا قرار است نوبت به جیمز باندی تازه برسد. یکی از شرط‌های نولان برای کارگردانی جیمز باند هم این است که خودش بازیگر نقش مأمور۰۰۷ را انتخاب کند. شرط دیگر آزادی عمل در نوشتن فیلمنامه است.

«پذیرش کارگردانی جیمز باند به‌معنای از دست دادن بخشی از آزادی خلاقانه‌ای است که به آن عادت کرده‌ام. شما وقتی ساخت چنین پروژه‌ای را قبول می‌کنید، مجموعه‌ای از محدودیت‌ها را متحمل می‌شوید و باید نگرش درستی نسبت به آن داشته باشید.» این پاسخ کریستوفر نولان به پرسشی درباره کارگردانی جیمز باند، توضیح‌دهنده همه داستان است؛ مسئله پذیرش محدودیت برای کارگردانی که عادت به پیروی از قواعد مشخص و از پیش تعیین شده ندارد. در همه این سال‌ها مانع اصلی برای کارگردانی جیمز باند توسط نولان همین موضوع بوده است.

عشق دوران کودکی
«از کودکی، عاشق جیمز باند بودم. برای من، این فیلم‌ها همیشه در حکم تمام سینما بوده‌اند. آرزویم است که یکی از فیلم‌های جیمز باند را بسازم.» این را نولان در یکی از مصاحبه‌هایش گفته است. از کارگردان‌های معاصر هیچ فیلمسازی به اندازه نولان به ساخت یک فیلم جیمز باند ابراز علاقه نکرده است؛ حتی سم مندس با سابقه کارگردانی ۲ فیلم از مجموعه فیلم‌های باند هم این میزان علاقه نسبت به مأمور۰۰۷ را نشان نداده است. وقتی نولان از عشق دوران کودکی‌اش به باند می‌گوید، یعنی او شیفته شان کانری و راجر مور بوده است؛ جیمز باند‌های دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی. 

خلق جیمز باندی متفاوت
در مقام کارگردان، نولان به‌عنوان فن‌سالاری که متخصص ساخت تریلر است، گزینه جالب توجهی برای خلق جیمز باندی تازه است. یکی از فیلم‌های نولان حال و هوایی جیمز باندی داشت. «تنت» (۲۰۲۰) به‌عنوان تریلری معمایی، گرچه جزو بهترین‌های نولان نیست، ولی میان ساخته‌های سازنده‌اش بیشترین شباهت را به سری فیلم‌های باند دارد. حالا هم صحبت از بازی آرون تیلور جانسون، بازیگر فیلم تنت در نقش جیمز باند است. باند در طول سال‌ها، تن به تغییر داده و با حضور دنیل کریگ در این سال‌ها، تلخ‌اندیش و مرگ‌آگاه‌تر از همیشه شده است. باید دید جیمز باند به روایت نولان چگونه از کار درخواهد آمد و اساسا کارگردان اوپنهایمر می‌تواند به رویای دیرینه‌اش جامه‌عمل بپوشاند یا خیر؟