به گزارش انعکاس روز و به نقل از ایسنا، او این توضیح را اضافه کرد که این پژوهش به بررسی روش‌های اصالت‌سنجی و چالش‌های پیش‌روی این روش‌ها و چگونگی شناخت آثار جعل و اصلی می‌پردازد و با توجه به فرضیه اثر منسوب به پیکاسو به معرفی این هنرمند مشهور و آثار و تکنیک‌های هنری و بررسی آثار معروف او پرداخته شد تا شناخت بیشتری با بررسی دقیق‌تر اثر منسوب به او به دست آید.

این پژوهشگر مرمت افزود: ‌برای اصالت‌سنجی اثر مورد مطالعه، روش‌های لازم از قبیل مستندنگاری و عکاسی پیشرفته و تحلیل‌های میکروسکوپی و آزمایش‌های دستگاهی انجام شد و نتایج این آزمایش‌ها و بررسی منجر به این شد که این تابلو یک چاپ دستگاهی روی کرباس در حدود ۵۰ سال پیش بوده است.نیازی در پاسخ به این پرسش که تابلوی منسوب به پیکاسو در موزه ملی را یک اثر جعلی می‌توان دانست، اظهار کرد:‌ نمی‌توان از عبارت جعلی استفاده کرد؛ جعل یعنی عینا تابلوی پیکاسو را از روی اثر با توجه به تکنیک و رنگ‌های به کار رفته و امضای نقاش جعل و اعلام کنید که این تابلو متعلق به پیکاسو بوده است.

او ادامه داد:‌ در گذشته شرکت و کارخانه‌ای در ایتالیا با مدیریت یک بانوی سیاستمدار و فرهنگی بود که آثار نقاشان و هنرمندان مشهور به‌ویژه از دوره رنسانس را روی کرباس چاپ می‌کرد، نقاشی‌های پیکاسو هم جزوی از این آثار چاپی بود. ما در ابتدا تصور می‌کردیم تابلوی منسوب به پیکاسو که در مخزن دوران اسلامی موزه ملی ایران نگهداری می‌شود، ‌اصل باشد، اما پس از بررسی متوجه شدیم این تابلو، نمونه‌ چاپ دیجیتال از همان شرکت ایتالیایی است که اواخر دوره پهلوی احتمالا از یک حراجی خریداری شده است.