سکینه سادات پاد، حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری در گفت‌وگو با انعکاس روز و به نقل از ایسنا، در پاسخ به این سوال که به گفته مسئولین «سرکوب تظاهرات مسالمت آمیز» از جمله اتهاماتی بود که در نشست ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل نسبت به ایران وارد و در پی آن پیشنهاد لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن مطرح شد؛ با این حال عده‌ای معتقدند این اعتراضات در حوزه امور داخلی ایران بوده و نباید کمیسیون مقام زن به آن ورود می‌کرد، نظر شما چیست؟ اظهار کرد: اساسا این کمیسیون صلاحیت آن را نداشت که به این موضوع ورود کند. کمیسیون مقام زن ذیل شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد قرار دارد و هیچ صلاحیتی برای ورود به موضوع اعتراضات اخیر ایران را نداشت.

این کنشگر حوزه حقوق زنان و خانواده در ادامه با طرح این پرسش که مگر اعتراضات اخیر ایران فقط «زنانه» بود که کمیسیون مقام زن به آن ورود کرد؟ توضیح داد: درست است شروع این اعتراضات زنانه بود اما واقعیت این نیست که بگوییم این اعتراضات زنانه است. با ورود کمیسیون به این امر و لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن دقیقا اعضاء تبعیض علیه زنان ایرانی قائل شدند چراکه ما را از حق رای در کمیسیون مقام زن محروم کردند. این کمیسیون قرار است به ارتقای شاخص های حقوق بشری در حوزه تخصصی خود کمک کند. ذیل شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل و در حوزه اقتصادی و اجتماعی خود زمینه گفتگوی کشورها با یکدیگر را فراهم کند تا کشورها تجربیات خود را با هم به اشتراک گذاشته و به یک وحدت نظر در مسائل زنان برسند. شما نمی‌توانی همزمان بگویی به قصد دفاع از زن ایرانی که دچار نوعی تبعیض و نابرابری شده عضویت ایران را در کمیسیونی که ذاتا ذیل شورای اجتماعی اقتصادی سازمان ملل است لغو کنی، این امر خود تناقضی در فلسفه تشکیل این کمیسیون است.

اصل عدم مداخله در امور کشورها نقض شده است

وی با تاکید بر اینکه در جریان لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن به بهانه اعتراضات اخیر، اصل عدم مداخله در امور کشورها نقض شده است، تصریح کرد: با تمام سازو کاری که نظام ها و نهادهای بین المللی دارند اما همگی موظف به پایبندی به اصل عدم مداخله در امور کشورها هستند که این امر در این تصمیم نقض شد. اساسا با توجه به صلاحیت ذاتی کمیسیون مقام زن، ورود به موضوع اعتراضات اخیر ایران از سوی این کمیسیون خروج موضوعی دارد و نشان می‌دهد اعتراضات بهانه‌ای برای لغو عضویت ایران شد. این امر با زبان رسایی می‌گوید این تصمیم سیاسی بوده است و تیم دیپلماسی ما نیز باید تصمیم متناسب و مقتضی سیاسی و کارآمدی را در قبال این امر اتخاذ می‌کرد.

لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن؛ نبردی سیاسی و نه حقوقی!

پاد با بیان اینکه کاش حقوق بشر فقط حقوق انسانی بشر باشد و از مسائل سیاسی تفکیک می‌شد اما خیلی از این مناسبات به مسائل سیاسی گره می‌خورد، ادامه داد: این لغو عضویت نشان می‌دهد که جنس مواجهه کاملا سیاسی است. بخشی از آن نیز به تقصیر ما در عدم «هم‌آوردی» دقیقِ سیاسی در مقابل این نبرد سیاسی باز می گردد. در واقع به زعم من این نبرد خیلی حقوقی نیست بلکه سیاسی است. اساسا نمی توان با نگاه حقوقی صرف به تمام نهادهای بین المللی و حقوق بشری نگاه کرد چراکه خواه و ناخواه به دلیل ساختار این نهادها سیاست و سیاسی کاری خیلی در آنها موثر است.

به گفته این حقوقدان این لغو عضویت بدون هیچگونه مبنای قانونی انجام شده و از این رو محل اشکال است‌ چراکه لغو عضویت در نهادها باید بر اساس یک عنصر قانونی باشد و در این مورد خاص بین المللی باید بر اساس مفاد اساسنامه کمیسیون مقام زن و یا به استناد یکی از اصول یا قواعد بین‌المللی، عضویت ایران در کمیسیون مقام زن لغو می‌شد. این امر در حالی است که لغو عضویت ایران طبق هیچکدام از این موارد انجام نشده است.

در اساسنامه کمیسیون مقام زن هیچ اسمی از «لغو عضویت» نیامده چون عضویت در آن کاملا تخصصی است

این وکیل پایه یک دادگستری با بیان اینکه لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن کاملا غیر قانونی انجام شده است، بیان کرد: لغو عضویت کشورها از یکی از نهادهای بین المللی باید مبتنی بر قانون باشد اما نه در متن  اساسانامه این کمیسیون و نه در هیچ سند دیگری مکانیسمی همانند آنچه در رای گیری برای لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن اتفاق افتاد، وجود ندارد. در متن اساسنامه کمیسیون مقام زن آمده است که عضویت در آن داوطلبانه و بر اساس صلاحیت سنجی علمی است. در واقع سنجش صلاحیت کشورها برای عضویت در این کمیسیون کاملا تخصصی است و از همین رو در متن اساسنامه هیچ اسمی از لغو عضویت نیامده و درباره لغو عضویت سکوت شده است. کشورهایی که داوطلب عضویت در این کمیسیون هستند باید از سوی سایر کشورها و بر اساس شاخص‌های علمی و تخصصی در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی نظیر رشد در تحصیلات زنان، رشد در اشتغال زنان و… تایید شوند و سپس با رای گیری عضو می شوند. 

این کنشگر حوزه حقوق زنان و خانواده با اشاره به اینکه از ابتدا برای عضویت کشورها در این کمیسیون شاخص های تخصصی احصا و صلاحیت ایران بر اساس همان شاخص ها توسط ۴۳ کشور عضو از ۵۴ کشور سنجیده شده بود، گفت: این شاخص ها نیز نوعا شاخص هایی در راستای ارتقا توان اقتصادی و حضور اجتماعی زنان است. در متن اساسنانه نیز درباره لغو عضویت سکوت شده است و از این رو قاطبه حقوقدانان این لغو عضویت را یک بدعت خطرناک می‌دانند چراکه این اقدام در خلاف جهت روح حاکم بر اسناد بین المللی و نهادهای بین المللی است که به قصد هم گرایی کشورها تشکیل شده‌اند. اساسا حقوق بشر آمده است تا جامعه جهانی را به یک فهم مشترکی برای  صلح و دوستی پایدار برساند اما این تصمیم لغو عضویت کاملا سیاسی و نقض غرض است.

تایید صلاحیت ایران چیزی نیست که بگوییم یک شبه از دست رفته است

وی معتقد است: اتفاقا ما در مباحث اقتصادی بر اساس نظریه اسلام بسیار جلوتر از غرب هستیم. فارغ از اینکه در عمل چه اتفاقاتی افتاده یا نیافتاده است، حوزه گفتمانی ما به شدت قابل دفاع است. ما ۴۳ رأی از ۵۴ رأی کشورهای عضو اکوسوک را کسب کرده بودیم و این لغو عضویت حقیقتا بی‌احترامی خیلی جدی به آرای کشورهایی بود که کمتر از یک سال اخیر صلاحیت ما را تایید کرده‌اند. این تایید صلاحیت چیزی نیست که بگوییم یک شبه از دست رفته و کارایی ما خراب شده است. این تایید صلاحیت در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی بوده که قبلا رصد شده است. اگر بگوییم قبلا رصد نشده و ایران تایید صلاحیت شده است، خود کمیسیون زیر سوال می‌رود؛ بنابراین دلیلی نمی شود به خاطر اعتراضات مدنی مردم که در تمام دنیا باب است عضویت یک کشور را در کمیسیون مقام زن لغو کنیم. جامعه ملل چطور می خواهد به این سوالات پاسخ دهد؟.

جنبش «جلیقه زردها»؛ چشم‌هایی که کور شد و گزارشگران حقوق بشری که ساکت ماندند

پاد در پاسخ به این سوال با توجه به اینکه اعتراضات اخیر ایران دلیلی برای درخواست لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن شد، آیا کشورهای دیگری هستند که در برهه‌های مختلف شرایط مشابه کشور ما را داشته‌اند اما همچنان عضو این کمیسیون باقی مانده باشند؟، یادآور شد: بله، خود آمریکا و فرانسه؛ فرانسه را در نظر بگیرید، پس از جنبش جلیقه زردها من همواره می گفتم که باید گزارشگر ویژه حقوق بشر برای فرانسه تعیین می‌شد، اما چرا  تعیین نشد در حالی که در برهه‌ای بدترین وضع ممکن را داشت؟. در جنبش جلیقه زردها چقدر چشم کور شد اما آیا عضویت فرانسه از یکی از کنوانسیونها و یا کمیسیونها با موضوع حقوق بشر لغو شد؟ خیر. واقعیت امر این است که این عضویتها یا لغو عضویتها تحت تاثیر  مناسبات سیاسی اتفاق می‌افتد. خیلی مورد داشتیم که کشورهای دیگر شرایط اخیر کشور ما را داشته باشند اما همچنان عضو کمیسیون باشند.

این حقوقدان، ادامه داد: کافی است اخباری که خودشان مخابره می کنند را ببینید که چطور این موضوعات را برای خود عادی می پندارند. بیشتر از همه نیز آمریکا در این میدان است. حمایت آمریکا از برخی جانیان اصلا قابل توجیه نیست. ببینید در عربستان به طور هفتگی و ماهانه وقتی یک خانم یک توییت بزند چه مجازات سنگینی برای او در نظر گرفته می‌شود. مگر حضور در شبکه‌های اجتماعی و اطلاع رسانی جرم است؟.  مطابق اعلامیه جهانی حقوق بشر دسترسی آزاد به اخبار و اطلاعات  یکی از حقوق بنیادین بشر اس. اما آمریکا به “بن سلمان” مصونیت می‌دهد.

این وکیل پایه یک دادگستری افزود: در خود آمریکا، “مرضیه هاشمی” همکار رسانه‌ای شما که صالتا آمریکایی است و تابعیت آمریکا را دارد، بازداشت می شود و بدون رعایت رویه شکلی دادرسی، ایشان را به زندان می‌فرستند اما آب از آب تکان نمی‌خورد. موارد مشابه در خصوص زنان یمنی و زنان آواره میانمار بسیار وجود دارد، بنابراین این موضوع خیلی شفاف است که این عضویت‌ها یا لغو عضویت‌ها تحت تاثیر  مناسبات سیاسی اتفاق می‌افتد.

«رسانه‌هایی» که قرار نیست به برخی موضوعات ضریب دهند

وی با بیان اینکه آنچه بیشتر به آن گلایه داریم این است که ما نباید واکنشی نسبت به این موضوع برخورد می‌کردیم، گفت: اگر حضور جمهوری اسلامی ایران در این کمیسونها پر رنگ تر و موثرتر و کارآمد تر می‌بود ما باید زودتر علیه همین کشورها از همین اهرم استفاده می‌کردیم. مگر فرانسه جنش جلیقه زردها را نداشت؟ مگر انگلیس با معترضان برخورد نکرد؟. شاهد این هستیم که وقتی معترضان به خیابان‌های انگلیس می آیند، نخست وزیر انگلیس خیلی راحت از پلیس درخواست برخورد قاطع با این معترضان را می‌کند و می‌گوید شما حق نداری مانع رفت و آمد و مخل زندگی عادی مردم شوی اما رسانه چقدر به این امر ضریب می‌دهد؟ اصلا ضریب نمی‌دهد چون قرار نیست به آن ضریب دهد، چون حاضر نیستند زیر ساخت‌های توسعه‌ای خود را تخریب کنند. جنبش جلیقه زردها روز تعطیل رسمی اعتراض خود را به پا می‌کند اما برای اعتراضات مدنی ما کل هفته فراخوان‌های چند روزه می‌دهند. این است که توقع می رود حداقل افراد در گروه‌های مرجع خود این امر را برای «ایران» و نه برای «جمهوری اسلامی ایران» فهم کنند و دلسوزی بیشتری داشته باشند.

این کنشگر حوزه زنان و خانواده با بیان اینکه ذات آمریکا دشمنی است و دنبال این است که بگوید ایران مشروعیت حضور در این کمیسیون را ندارد تا اصل جمهوریت ما را زیر سوال ببرد، افزود: در داخل نیز ممکن است افرادی با آمریکا هم آوایی‌هایی کنند. در خارج هم که آمریکا برای تقابل با جمهوری اسلامی سازماندهی خوبی کرده است و این  ایران است که باید با اتکا به نخبگانش از جامعه مدنی و گروه‌های مرجع متخصص یک ساز و کاری را برای خنثی کردن این درخواست آمریکا طراحی می‌کرد.

به اعتقاد این حقوقدان، آمریکا فقط یک کشور مقابل جمهوری اسلامی ایران نیست بلکه یک گفتمان است و جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدا به لحاظ محتوا و مبنا چالش‌های جدی با آمریکا داشته است و از این رو تیم دیپلماسی ما باید پاسخ مناسب تری برای سخنرانی‌های «حماسی» آمریکا در کمیسیون مقام زن به هنگام تلاش برای لغو عضویت ایران در این کمیسیون ارائه می داد.

خیلی موفق عمل نکردیم؛ حداقل روی کشورهایی که رای ممتنع دادند باید بیشتر کار می کردیم

پاد در پاسخ به این سوال که آیا عملکرد تیم دیپلماسی کشورمان در برابر درخواست آمریکا برای لغو عضویت  ایران از کمیسیون مقام زن، قابل قبول بود یا می توانستیم اقدامی انجام دهیم تا این لغو اتفاق نیفتد؟، اظهار کرد: فکر می‌کنم خیلی موفق در این موضوع عمل نکردیم تا بتوانیم همراهی کشورها را داشته باشیم. حداقل روی کشورهایی که رای ممتنع دادند باید کار بیشتری می کردیم.  البته نمی‌توان قضاوت کرد چون نمی‌دانم دوستان در معاونت امور زنان و وزارت خارجه چه ابتکار عملی داشته‌اند، اما حق منِ کشنگشر زن و خانواده و حقوق است که بدانم چه اتفاقی افتاده است. زمانی که گمانه زنی ها به این سمت می‌رفت که احتمال لغو عضویت ما در کمیسیون بالا می گیرد، با فقدان ابتکار عمل مواجه بودیم و نتوانستیم یک هم‌آوردی موثر و جدی در این موضوع داشته باشیم، از جمله دلایل آن نیز این بود که بستر سازی لازم را از قبل نداشتیم.

این وکیل پایه یک دادگستری تصریح کرد: روی این امر حرفی نیست که این لغو عضویت یک سناریوی سیاسی بوده است اما این به آن معنا نیست که متولیان امر از مسئولیت خود شانه خالی کنند و می‌توانستند از جامعه نخبگانی کمک بگیرند. شاید اگر به واسطه درگاهی، ایده خود برای مواجهه با درخواست لغو عضویت ایران را در معرض دید و قضاوت نخبگانی قرار می‌دادند تا نخبگان بدانند با چه ایده‌ای می‌خواهند با این تصمیم سیاسی علیه ایران مواجه کنند، اقدامات بهتر می شد. در این مدت حداقل من هیچ فکر، برنامه و طرح خاصی مشخصا از معاونت زنان ندیدم. البته نمی‌توان گفت این دوستان مقصرند اما بی تقصیر نیز نیستند مگر آنکه مستنداتی ارائه دهند و بگویند که ما تماما و کمالا  توانستیم مواجهه فنی با درخواست لغو عضویت ایران داشته باشیم.

وی با بیان اینکه به نظر می‌رسد دیپلماسی عمومی‌تری باید از طریق گروه‌های نخبگانی، گروه‌های مرجع و سمن‌ها انجام می‌شد تا اثر گذاری بیشتری بر روی اعضای کمیسیون می داشتیم، عنوان کرد: شما ببینید ما چقدر رای ممتنع داشتیم؟. اگر روی آنها کار می کردیم شاید نتیجه بهتر می‌شد. مگر آنکه تاکید می‌کنم دوستان در وزارت امور خارجه و معاونت امور زنان کارهایی در این راستا کرده باشند ولی شفافیت صورت نگرفته و نگفته باشند البته این هم محل اشکال است چرا این نباید به اطلاع مردم و جامعه نخبگانی برسد؟. مردم کشورشان را دوست دارند، خیلی نخبگانی داریم که دلداه این نظامند و سربلندی ایران برایشان مهم است. غیرت ایرانی من خیلی تحریک شد. خیلی ناراحت شدم و حق خودم می دانم که به عنوان یک کنشگر حوزه زنان و خانواده از قبل در جریان قرار می گرفتم تا بدانم دوستان چه سیاستی را برای مواجه با روز رای گیری این تصمیم در پیش گرفته بودند و چه ابتکار عملی داشتد؟. ما از این موارد خبر نداریم.

جمهوری اسلامی یک سر و گردن از خیلی کشورهایی که برای لغو عضویت آن رای دادند بالا تر است

این کنشگر حوزه حقوق زنان و خانواده با بیان اینکه اگر چه در حوزه اجرا دچار مشکلاتی هستیم اما واقعیت این است ما از خیلی از کشورهایی که برای لغو عضویتمان به ما رای دادند، جلوتریم توضیح داد: گرچه معتقدم در حال حاضر ما به لغو برخی قوانین، تنقیح برخی قوانین و به روزرسانی برخی قوانین احتیاج داریم اما این را قاطع عرض می کنم که باز هم جمهوری اسلامی یک سر و گردن از خیلی کشورهایی که برای لغو عضویتمان به ما رای دادند، بالاتر است. باید این دستاوردها را برای جامعه جهانی و برای همین کشورهایی که به ما رای ممتنع دادند تبیین می کردیم.

به گفته پاد، اساسا رویکرد نظام بین الملل و سازمان‌های بین المللی “عضویت آسان” به قصد همگرایی بیشتر است، از این رو راه برای عضویت ایران در کمیسیون مقام زن باز است و این لغو عضویت به معنای تمام شدن ماجرا نیست.

طبیعتا آمریکا دست از شیطنت بر نخواهد داشت

نیاز به دیپلماسی عمومی خیلی قوی داریم

این وکیل پایه یک دادگستری در عین حال خاطر نشان کرد: قاعدتا آمریکا دست از شیطنت بر نمی‌دارد و از این به بعد باید دید گزارش گزارشگران حقوق بشر درباره ما چه خواهد شد. احتمالا با نگاه سیاسی‌تر هر چیزی را بزرگنمایی خواهند کرد. این مساله است، ما قاعدتا دوباره می‌توانیم عضو این کمیسیون شویم اما نیاز به دیپلماسی عمومی خیلی قوی داریم. در حال حاضر نیز می توانیم در نشست‌های این کمیسیون شرکت کنیم اما حق رای نداریم. در بخشی از پازلی که برای جنگ علیه ایران درست شده، دنبال این هستند که جمهوری اسلامی را مقداری منزوی کنند. باید دید اگر کوتاهی از طرف نهادهای متولی صورت گرفته و پیش‌تر از ظرفیت نخبگانی استفاده نکردند، اکنون باید از این ظرفین استفاده کنند تا بتوان سطح آسیب را به کمترین حد رساند. حتی در بحث تئوری نیز این لغو عضویت ایران خیلی جای حرف دارد که چرا عضویت جمهوری اسلامی را لغو کردند؟، آیا به بن بست در گفتمان رسیدند؟ این خود می‌تواند سرفصلی برای شروع بحث‌های جدی باشد.

این حقوقدان همچنین معتقد است: گرچه کمیسیون مقام زن قدرت اجرایی ندارد اما بزرگترین مرجع سیاست گذاری‌های کلان زنان در سطح دنیا و بین‌الملل محسوب می شود و از این رو می توان گفت با لغو عضویت در این کمیسیون گفتمان ما که در آن ادعا نیز داریم موثر واقع نخواهد شد. در واقع صدای زنان ایران تحت این تصمیم سیاسی کمتر شنیده خواهد شد. این لغو عضویت باعث شد یک «تریبون اثر گذار» را به این معنا که حق رای داشته باشیم را از دست دهیم، از این رو برای عضویت مجدد در این کمیسیون باید دیپلماسی عمومی قوی برقرار کنیم.

تبعات حقوقی این تصمیم سیاسی که هیچ مبنای قانونی ندارد شکافته شود

وی با بیان اینکه باید به این لغو عضویت به عنوان یک فرصت نگاه و از آن استفاده کرد، خاطر نشان کرد: حتما ابعاد و تبعات حقوقی این تصمیم سیاسی که هیچ مبنای حقوقی و قانونی ندارد باید شکافته شود. باید ابعاد حقوقی این موضوع را بشکافیم که چرا این اتفاق در حالی افتاد که کمیسیون یاد شده هیچ صلاحیتی برای این کار نداشت؟‌. این عضویت نباید برایمان تمام شده باشد. پرونده ما با این اتفاق سیاسی بسته نشد. ما به عنوان یک عضو فعال و کنشگر واقعی و اثر گذار در عرصه بین الملل باید با اهداف و برنامه‌ریزی و به قصد اینکه گفتمان خود را به دنیا برسانیم در این کمیسیون حضور داشته باشیم.

جامعه جهانی باید نسبت به این موضوع به دور از هژمونی آمریکا، اثر گذاری آمریکا و قلدری آمریکا بپردازد اما این به آن معنا نیست که ما پایشی در مورد عملکرد کسانی که به عنوان نماینده از طرف ایران مسئولیت داشتند، انجام ندهیم.

حیثیت نظام حقوق بین الملل زیر سوال رفت

درخواست از دستگاه دیپلماسی برای اعتراض نسبت به این لغو عضویت

این کنشگر حوزه حقوق زنان و خانواده گفت: من به عنوان کنشگر حوزه زنان و حقوق  از دستگاه دیپلماسی و معاونت امور زنان می خواهم این موضوع را بررسی کنند. باید از طریق درگاه‌های دیپلماسی خواسته ما به گوش جهانیان برسد که این تصمیم سیاسی منجر به بی اعتباری بیشتر نهادهای بین‌المللی شد و خطر هم گرایی زدایی را خیلی خیلی شتاب داد. تصمیمات این چنینی ملت‌ها و دولت‌ها را از هم دور کرده و فرصت گفتگوی بین ملت‌ها را  از بین می‌برد. دولت جمهوری اسلامی، دولتی رسمی و قانونی است و دیگر دولت ها نمی توانند اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها را زیر سوال ببرند. این لغو عضویت ایران نوعی لغو امکان گفتگو بین ملت‌ها و دولت‌ها بود و افتضاحی در سطح مناسبات بشری محسوب می شود. باید یک تیم حقوقی قوی روی این موضوع کار کند که آیا می توان نسبت به این لغو عضویت یک اعتراض قانونی و حقوقی انجام داد؟ چراکه حیثیت و اعتبار نظام حقوق بین الملل و حقوق بشری با این لغو عضویت زیر سوال رفت.

کشورهای دیگر منتظر حذف «رقیب گفتمانی» خود باشند

این وکیل پایه یک دادگستری توضیح داد: در حال حاضر در سطح بین الملل در حال رسیدن به نوعی “آنارشیسم قانونی” هستیم. اگر این اتفاق بیفتد به زمان قبل ۱۹۴۵ و قبل شروع هم گرایی جامعه جهانی برای تبیین اعلامیه‌های حقوق بشری و یک هرج و مرج قانونی در سطح دنیا می رسیم. خیلی از کشورها باید منتظر باشند که اگر به لحاظ سیاسی ذیل نظام فکری آمریکا قرار نگیرند، هیچگونه ضمانتی برای حضورشان در نهادهای بین المللی وجود نداشته باشد و به راحتی حذف رقیب گفتمانی شوند.

پاد در پایان سخنان خود با تاکید بر اینکه عضویت ایران در کمیسیون مقام زن «لغو» شد، این نکته را نیز افزود: من تاکید دارم که این اقدام سیاسی یک «لغو عضویت» و نه «اخراج» یا «حذف» ایران بوده است. در این مدت به لحاظ سیاسی هم خیلی بهره برداری از این لغو عضویت شد. رسانه ها بعضا تیتر زدند «جمهوری اسلامی منزوی شد»، «جمهوری اسلامی اخراج شد»، «جمهوری اسلامی حذف شد»؛ این بحث ها را مطرح می‌کنند که به طرز عجیبی اثرگذاری در داخل کشور هم دارند. این فضای ملتهبی که طی دو ماه اخیر درون کشور ایجاد شده، ممکن است تحت تاثیر این امر تشدید شود و مردم ما بیشتر در داخل  اذیت شوند چراکه این تصمیم سیاسی خود فضای خشنی را می تواند ایجاد کند.

انتهای پیام