دانیال شه‌بخش در گفت‌وگو با انعکاس روز و به نقل از ایسنا، درباره نخستین پیروزی خود در رقابت‌های بوکس نیمه‌حرفه‌ای، توضیح داد: واقعا گام اول خیلی سخت است و این موضوع تنها برای من نیست، گام اول برای هر کسی سخت است و آن شخص می‌تواند ورزشکار یا مربی باشد. با این اوصاف خدا را شکر می‌کنم که مبارزه اول خودم در بوکس حرفه‌ای را با برد پشت سر گذاشتم و به سمت رویای بزرگ خودم قدم مثبتی برداشتم.

او افزود: من و محمود نهتانی تقریبا ۴۰ تا ۵۰ روز است که در امارات هستیم و تا فردا هم در رابطه با ادامه قرارداد و اینکه بقیه مبارزات من چگونه باشد مذاکره می‌کنیم. باید ببینیم نیاز است چند وقتی را به بوکس آماتور بپردازم یا همچنان در حرفه‌ای مبارزه کنم. نمی‌خواهم بین تیم ملی و بوکس حرفه‌ای من خلاء باشد چون سیستم بوکس حرفه‌ای با آماتور کاملا تفاوت دارد. باید به واسطه یک مشورت خوب و درست با کادرفنی و فدراسیون بوکس ،در اینباره تصمیم گیری کنیم.

شه‌بخش با اشاره به اینکه بهتر است تعداد بیشتری از بوکسورهای ایران در بوکس نیمه حرفه‌ای و حرفه‌ای فعالیت کنند، توضیح داد: ما چرا نباید بوکسورهای بیشتری در این مسابقات داشته باشیم؟ تک تک بچه‌های ما توانایی‌حضور در این مسابقات و افتخار آفرینی برای پرچم ایران را دارند. امیدوارم روزی برسد که بوکسورهای ایرانی هم در راس بوکس حرفه‌ای جهان باشند.

او درباره تفاوت سبک بوکس آماتور با حرفه‌ای نیز گفت: من از آماتور به حرفه‌ای آمده‌ام و در واقع یعنی از بوکس سرعتی به یک بوکس قدرتی پا گذاشته‌ام. در اینجا قدرت حرف اول را می‌زند و همه ورزشکاران بوکس حرفه‌ای بیشتر روی استقامت و قدرت بدنی کار می‌کنند. من در بوکس آماتور یک بوکسور سرعتی هستم و تنها روی این موضوع کار کرده‌ام. شما در بوکس آماتور امتیازی کار می‌کنید و باید در سه راند امتیازات را به دست آورید، اما در بوکس آماتور شرایط کاملا متفاوت است.اینجا کمترین تعداد راند ۴ راند است و نهایتا هم به ۱۲ راند می‌رسد.

ملی‌پوش بوکی ایران ادامه داد: باید با صبر و حوصله پیش برویم و به یک برنامه بلند مدت خوب نیاز است. برای من تجربه خوبی بود و این مبارزه بیشتر به من چسبید چون آرزوی من کمربند بوکس حرفه‌ای است و این نخستین قدم من در مسیر رسیدن به این مهم بود. ضمن اینکه مربی خودم محمود نهتانی هم کنارم حضور داشت. نهتانی جزو کادرفنی تیم ملی است اما با آقای استکی هماهنگ است. خود علیرضا استکی نیز همه جوره ما را به صورت تلفنی  دنبال می‌کرد.

شه‌بخش در پاسخ به این سوال که آیا حضور او در این مسابقات روی سبک مبارزاتش در بوکس آماتور تاثیرگذار نیست؟ اظهار کرد: من در اینجا هم از سرعت مبارزه خودم کم نمی‌کنم و فقط بیشتر روی قدرتم کار می‌کنم. روی استقامت بدنی تمرکز دارم تا بتوانم راحت‌تر روبروی حریفان قوی‌تر حاضر شوم. هدفم کمربند قهرمانی است و امیدوارم این اتفاق بیفتد. احساس می‌کنم تنها چیزی که من را راضی می‌کند کمربند قهرمانی است و شب گذشته به خدا می‌گفتم خدایا تنها چیزی که آرامم می‌کند رسیدن به رویای کودکی است.

او ادامه داد: ورزش قهرمانی یعنی ترس و استرس، باید کل زندگی را خرج کنید و بوکس حرفه‌ای هم واقعا یک زندگی متفاوت است. شما باید در ۱۰ ماه از ۱۲ ماه سال تمرین سخت کنید. آن دو ماه هم استراحت و ریکاوری در نظر بگیرید. باید با شدت بسیار بالایی تمرین کنید و واقعا می‌خواهم به هدفم برسم. رسیدن به عناوینی چون مدال المپیک و … هم دیگر برنامه‌های بلند مدت من است تا شاید بتوانم بعد از رسیدن به آن‌ها از ورزش حرفه‌ای خداحافطی کنم. به هرحال هر ورزشکاری فراز و نشیب دارد، یک روز افت می‌کند و یک روز آماده است، دوست دارم برای ورزش ایران بهترین‌ها را کسب کنم و یک کارنامه به یاد ماندنی و یادگار بسیار بزرگی برای ورزش ایران و به ویژه فدراسیون بوکس به جا بگذارم.

شه‌بخش درباره مبلغ قرارداد خود در بوکس نیمه حرفه‌ای نیز گفت: برخی افراد می‌گویند قرارداد میلیون دلاری بسته‌ام و از اینجور حرف‌ها، اما واقعیت اینطور نیست. بیشتر برای شروع خوب بود و برای شروع کار راضی هستم. همه چیز را باید به فال نیک گرفت.

او درباره حضور در اردوهای تیم ملی و اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا نیز توضیح داد: از آخر شهریور اردوها شروع می‌شود و من هم به بچه‌های تیم ملی ملحق می‌شوم تا مجدد تمرینات را پیگیری کنیم. قهرمانی آسیا به میزبانی اردن است و دو سه ماه دیگر برگزار می‌شود، باید ببینیم برنامه‌ها چطور پیش می‌رود. نمی‌شود قول صد درصدی داد ولی در این دوره هم همانند دوره قبل برای طلا کار می‌کنم.

انتهای پیام