فیلمنامه «جادوگر» را مریم تاجیک براساس طرحی از بابک کایدان نوشته و حمزه صالحی آن را بازنویسی کرده است. داستان درباره دو جاعل (احمد مهران‌فر و سیدجواد رضویان) است که پلیس هویت آن‌ها را کشف می‌کند. یکی از آن‌ها (مهران‌فر) به جریزه قشم می‌رود تا با ظاهری جدید زندگی تازه‌ای آغاز کند. 

طی اتفاقی، مردم جزیره گمان می‌کنند او جادوگری می‌داند و همین سرآغاز مسائلی تازه است. قسمت اول سریال، داستانی سرگرم‌کننده دارد و در لحظاتی هم مخاطب را می‌خنداند. با این حال وجه سرگرم‌کننده آن می‌چربد. بنا بر اقتضائات آثار کمدی، شاهد شخصیت‌ها و موقعیت‌های اغراق‌شده هم هستیم که ممکن است این شیوه به مذاق برخی مخاطبان خوش نیاید. 

  بازیگران چه کرده‌اند؟ 
بخش اعظم داستان قسمت یک، بر دوش احمد مهران‌فر است. او که تجربه خوش «شاهگوش» را در شبکه خانگی دارد، این‌بار هم موفق عمل کرده. واکنش‌های خونسرد او در موقعیت‌های بحرانی، بارزترین ویژگی شخصیت او در قسمت یک است. می‌توان پیش‌بینی کرد که در قسمت‌های آینده نام این بازیگر بیش از پیش سر زبان‌ها بیفتد. 

سهم سیدجواد رضویان از قسمت یک کم است و باید منتظر قسمت‌های بعدی بود. مریم مومن در این سریال وارد نقش متفاوتی شده. او در قامت یک زن که به کارهای خلاف گرایش پیدا کرده، ضلعی از قصه را شکل می‌دهد. او از این فرصت می‌تواند وجهی دیگر از توانایی خود را نشان دهد. گیتی قاسمی که در «زیرخاکی» محبوبیتش بیشتر شد، این‌بار نقش زنی جنوبی را دارد و به‌خوبی از پس گویش آن برآمده. 

 فضا چگونه است؟ 
این نخستین‌بار نیست که داستان یک سریال در جزیره قشم می‌گذرد. «جادوگر» هم روی زیبایی‌های این خطه از کشور دست گذاشته و البته تلاش کرده تصویری ملموس ارائه کند. از این‌روست که سریال علاوه بر خلق فضایی دلنشین، روابط گرم مردم را هم منعکس کرده. استفاده متعدد و متنوع از موسیقی جنوبی عامل دیگری است که فضای سریال را باورپذیر ساخته. نکته دیگر این‌که، قصه بدون بهانه به جزیره نرفته و حالا هم که پای جادوگر به آنجا باز شده و واکنش‌های عجیب مردم، عامل مهم پیش رفتن داستان است. 

 کاربران چه گفته‌اند؟ 
با مراجعه به پلتفرم‌های فیلیمو و نماوا و دیدن نظر مخاطبان، می‌توان پی برد «جادوگر» گام اول را خوب برداشته است. بیشتر آن‌ها قصه سرگرم‌کننده و برخی موقعیت‌های کمدی و نیز بازی مهران‌فر را امتیاز سریال می‌دانند. با این حال یک نکته مهم میان نظرها خودنمایی می‌کند و این است که آیا در ادامه، «جادوگر» قصه کافی برای سرگرمی دارد؟ آیا می‌تواند بدون طفره رفتن‌های معمول، یک داستان کمدی را تعریف کند؟ 

 فرامتن چیست؟ 
این سریال یک فرامتن دارد که به تغییر نام، کارگردان و نیز ماجرای توزیع آن توسط دو پلتفرم برمی‌گردد. سایت فیلمنیوز در این‌باره نوشته: «این سریال جزو آخرین پروژه‌هایی است که مجوز ساخت خود را از وزارت ارشاد گرفت و بدون مجوز ساترا جلوی دوربین رفت. «جادوگر» با نام اولیه «ناجورها» به کارگردانی همایون اسعدیان مجوز ساخت دریافت کرد، در آن برهه زمانی هنوز مسیر «نماوا» و «فیلیمو» از هم جدا نشده بود و قرارداد پخش همزمان آن از هر دو پلتفرم در همان زمان بسته شد. 

بعد از عقد قرارداد پخش، همایون اسعدیان از کارگردانی «ناجورها» انصراف داد و پروژه به سیدمسعود اطیابی رسید. این اتفاق درست همزمان شد با دوره‌ای که نماوا و فیلیمو از هم جدا شدند، اما این جدایی به معنی فسخ قراردادهای قبلی نبود، بنابراین «ناجورها» که بعدها به «جادوگر» تغییر نام داد، با استناد به همان قرارداد، توسط هر دو پلتفرم عرضه شد. » از حاشیه‌های دیگر سریال این‌که در روزهای همه‌گیری کرونا ساخته شد و حتی دو بازیگر اصلی آن یعنی رضویان و مهران‌فر به این بیماری مبتلا شدند.