ماجرا از این قرار است که در یکی از برنامه‌های مسابقه «دورهمی»(که پخش آن از نوروز ۱۴۰۱ آغاز شده)، شرکت‌کننده مسابقه گفت که می‌خواهد شعری از مولانا بخواند و چنین خواند: «هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر/ آرام‌تر از آهو بی‌باک‌ترم از شیرم
هر لحظه که می‌کوشم در کار کنم تدبیر/ رنج از پی رنج آید زنجیر پی زنجیر»
این خوانش او مورد تشویق مهران مدیری به عنوان مجری برنامه واقع شد و در حالی که از نیما شعبان‌نژاد، بازیگر خواست تا این شعر را معنا کند، گفت: «این‌قدر زیباست این شعر، یعنی همه زندگی رو می‌شه از رو این زندگی کرد.»

سپس مدیری به معنا کردن این دو بیت پرداخت؛ کاری که با شوخی شعبان‌نژاد همراه شد که «مولانا به هر کسی یه چیزی می‌گه، این اخلاقشو من نمی‌فهمم»؛ البته درباره شعری که اصلا از مولانا نیست!  این در حالی بود که مدیری همچنان توصیه کرد تا این دو بیت «از مولانا» خوانده شود، چون به عقیده او درک این شعر زندگی فرد را عوض می‌کند.

اسماعیل امینی، شاعر، مدرس دانشگاه و عضو کمپین مبارزه با نشر جعلیات در واکنش به این ماجرا نوشته است: «شعر جعلی و پرت و پلا بافتن مجری مدعی»پیش‌تر، در سال ۱۳۹۹ نیز دکتر سیدمحمود انوشه در قسمتی از برنامه تلویزیونی «دورهمی» همین بیت‌ها را منتسب به مولانا معرفی کرد، خواند و گفت که بنای زندگی‌اش را تغییر داده و همچنین تا کنون به هر کسی که می‌توانسته توصیه کرده است.

در پی این ماجرا، کمپین مبارزه با نشر جعلیات که چند سالی است با همکاری فرزندان عده‌ای از نویسندگان و شاعران و نیز استادان دانشگاه در حوزه معرفی آثار ادبی جعلی فعالیت می‌کند با یادآوری این‌که پیش‌تر این بیت‌های منسوب به مولانا را جعلی اعلام کرده، در یادداشتی به انتقاد از این ماجرا پرداخت.

پیش از آن هم، «روزها فکر من این است و همه شب سخنم»؛ شعری که به همام تبریزی و مولانا منسوب است، توسط مهمان برنامه «دورهمی» خوانده و توسط مهران مدیری به حافظ نسبت داده شد.همچنین بار دیگر در مسابقه «دورهمی» بخشی از نثر مسجع سعدی در گلستان «منت خدای را عزوجل…» از سوی یکی از شرکت‌کنندگان به عنوان شعر خوانده شد و با واکنش یا تذکری نیز همراه نشد.

از دیگر بیت‌های جعلی‌ای که به نام مولانا در فضای مجازی و حقیقی دست به دست می‌شوند می‌توان به «دل من در گرو یار بگو یار کجاست/ چشم من در پی دیدار بگو یار کجاست»، «تا آب شدم، سراب دیدم خود را/ دریا که شدم، حباب دیدم خود را/ آگاه شدم، غفلت خود را دیدم/ بیدار شدم، به خواب دیدم خود را» و … اشاره کرد.