تینا پاکروان برای روایت قصه خود دست روی دوره مهمی از تاریخ گذاشته بود که چندان در فیلم و سریال‌ها مورد توجه قرار نگرفته بود و برای مخاطبان جذابیت داشت. «خاتون» با فضاسازی بسیار خوب و باورپذیر، خیلی زود توانست جای خود را میان تماشاگران باز کند و در ادامه نیز با روایتی پرکشش و تاثیرگذار از قصه زندگی پرفراز و نشیب «خاتون»، توانست مخاطب را تا انتها به دنبال خود بکشاند.

روایت «خاتون» از فداکاری برای ایران و وطن‌پرستی بدون شعار و اتفاقات غیرواقعی، این مجموعه را به یکی از محبوب‌ترین سریال‌های نمایش خانگی در سال‌های اخیر تبدیل کرد. یکی دیگر از امتیازهای سریال، بازی خوب و متفاوت گروه بازیگران آن است. می‌توان گفت تقریبا همه بازیگران «خاتون» در نقش‌هایی که انتخاب درستی برای ایفای آن‌ها بودند، بهترین بازی‌ خود را ارائه دادند. اشکان خطیبی، مهران مدیری، بابک حمیدیان و پیام دهکردی با تجربه یکی از متفاوت‌ترین نقش‌های کارنامه‌شان، مورد توجه فراوان مخاطبان قرار گرفتند و بازی‌های تحسین برانگیزی داشتند.

«خاتون» در نقطه پایان نیز با یک پایان‌بندی خوب و منطقی، کیفیت خود را حفظ کرد. برخلاف پیش‌بینی مخاطبان مبنی بر سرنوشت متفاوت «شیرزاد» و «رضا فخار» ، هر دوی آن ها فارغ از جایگاه‌شان ،به عنوان یک «ایرانی» و «هموطن» پیروز بازی دشمن بودند. با توجه به این که «خاتون» دوره خاصی از تاریخ ایران را به تصویر می‌کشید و بخش‌های زیادی از آن بر اساس واقعیت و مستندات بود، پایان خوش برای این قصه تلخ توجیهی نداشت. پرداختن به سرنوشت خانواده «خاتون» و «ماری» می‌توانست پایان کامل‌تری را برای سریال رقم بزند، اما تمام شدن قصه پس از آن درگیری نفس‌گیر و مهیج و نجات «خاتون» از معرکه نیز پایانی ناقص و بلاتکلیف برای این مجموعه نبود.