براساس آن‌چه در معرفی مجموعه «قصیده‌ی اندوهِ تار» می‌خوانیم، این سروده‌ها با نام اصلی «قصاید یا آوازهای کولی»، در میان سال‌های ۱۹۲۰- ۱۹۲۸ سروده شد. «فدریکو گارسیا لورکا» در نامه‌ای به دوست خود چنین می‌نویسد: «می‌خواهم پیوندی اساطیری میان زندگی کولیان و زندگی مدرن بیافرینم. این اثر توانمندی خود را در منشوری عمیق از دریافت‌های حسی، فیزیکی و احساس-انسانی به رخ می‌کشد. دید و دقت عمیق لورکا به زندگی پُررمز و راز، و از سویی بی‌پیرایه‌ کولیانی بود که در حاشیه‌ شهرها به سر می‌بردند. فضا و طبیعت زیبای سرزمین اندلس، فرهنگ بومی‌شان، زبان رازگونه، موسیقی فلامنکو، خرافه‌پرستی، افسانه‌های مذهبی-سنتی‌شان، تاریخ مسیحیت اروپا و زندگی مدرن در شهرهای بزرگ اسپانیا و معماری شهرها عناصری بودند که آوازهای کولی را شکل می‌دادند و مضمون‌هایی مانند سرنوشت، عشق و مرگ شعر وی را غنا می‌بخشید.