به گزارش انعکاس روز و به نقل از ایسنا، تیم ملی بسکتبال ایران که برای برگزاری اردوی تدارکاتی و چند بازی دوستانه با تیم ملی ژاپن عازم این کشور شده بود، با عملکردی نه چندان رضایت بخش در این چند مسابقه به کار خود در ژاپن پایان داد و با کسب دو باخت سنگین و یک برد خفیف به تهران بازگشت.

موضوعی که نگرانی‌های زیادی را در نزدیکی برگزاری بازی‌های المپیک برای اهالی این رشته ایجاد کرد. شاگردان مهران شاهین‌طبع طی سه مسابقه‌ای که با تیم ژاپن داشتند، به ترتیب بازی‌های اول و سوم را ۸۵-۵۷ و ۷۶-۵۰ واگذار کردند و تنها در بازی دوم با نتیجه نزدیک ۶۷-۷۲ به پیروزی دست یافتند تا طبق گفته کارشناسان، این عملکرد نشان دهنده شرایط نه چندان خوب تیم برای بازی‌های المپیک باشد.

اصلی‌ترین نقطه ضعفی که در این چند بازی برای تیم ملی بسکتبال مشکل ساز شد، عملکرد ضعیف بازیکنان در کارهای دفاعی هم از نظر فردی و هم از نظر تیمی بود؛ موضوعی که نبود حامد حدادی را باید اصلی‌ترین دلیل آن دانست، چرا که حامد حدادی به دلیل مصدومیت در این چند مسابقه شرکت نکرد. هرچند که کسب نتیجه در بازی‌های تدارکاتی هدف اول تیم‌ها نیست، اما اینکه تیم‌ ملی ایران به عنوان  یکی از قدرت‌های آسیا با چنین اختلافی به ژاپن ببازد همچنان مورد قبول خانواده بسکتبال‌ نیست‌ و به اعتقاد برخی از کارشناسان، این موضوع نشان از عملکرد ضعیف در روند آماده سازی تیم ملی است.

رضا هنگام‌پور کارشناس و پیشکسوت بسکتبال ایران در این مورد می‌گوید: «با عملکردی که دیدیم تیم ملی خیلی به مسابقه، جسارت و جنگندگی احتیاج دارد و باید مثل قبل سختکوش باشیم. باید خیلی بیشتر روی ساختار دفاعی انفرادی خود کار کنیم که به راحتی گل نخوریم. بنده موافق شاهین‌طبع هستم اما به نظرم به جز حمله و گل زدن، دفاع تیم‌ ما هم آن سختگیری لازم را ندارد و باید یک مقدار محکم‌تر کار کنیم. تنها نمی‌شود روی دفاع پوششی تکیه کرد و در المپیک آنقدر چرخش توپ قوی هست که فقط با دفاع پوششی کاری از پیش نمی‌بریم. باید روی دفاع انفرادی کار کنیم و در این مدت باقی مانده مسابقه بدهیم. در حال حاضر کیفیت تیم ملی خوب نیست.»

همانطور که‌ پیش‌تر گفته شد، تیم‌ ملی ایران در این چند بازی بدون‌ حدادی مقابل ژاپن به میدان رفت و بدون شک حضور او می‌توانست در کسب نتایج بهتر تاثیرگذار باشد. اما این سوال وجود دارد که اگر حامد حدادی بخاطر مصدومیت فعلی نتواند در بازی‌های المپیک با صد درصد آمادگی شرکت کند، همچنان باید شاهد باخت‌های سنگین بسکتبال ایران مقابل حریفان پرقدرت‌ باشیم؟ 

هنگام‌پور در مورد تاثیر حدادی روی کار تیمی ایران نیز گفت: «ما یک جاهایی دفاع خود را ضعیف انجام می‌دهیم چون خیالمان راحت است که حامد پشت سرمان هست و معولا بازیکنان حریف روی دست حامد نمی‌روند. الان فرصت خوبی بود تا دفاع انفرادی خودمان را بهتر می‌کردیم. در هر صورت حامد وزنه سنیگنی است و همه ما دوست داریم به المپیک برسد و با قدرت بازی کند، اما ما باید بازی بدون حامد را هم یاد بگیریم. زمان‌هایی که حامد نیست باید فشار دفاعی خوبی روی حریفان بیاوریم.»

موضوع دیگری که شاید خیلی روی عملکرد تیم ملی ایران تاثیرگذار است، کمبود بازی‌های تدارکاتی است. اگر نگاهی ساده به تعداد بازی‌های تیم ملی طی یکی دو سال اخیر بیاندازیم، خواهیم دید که ملی‌پوشان ایران تنها دو بار در پنجره دوم ‌کاپ آسیا و دو بار هم در پنجره سوم انتخابی کاپ آسیا کنار هم حضور داشته‌اند که برای یک تیم المپیکی برنامه بسیار ضعیفی است. شاید دلیل فدراسیون برای این عملکرد شرایط کرونایی موجود در  جهان باشد، اما به واقع شاهد بودیم که کشورهایی چون قطر و … با اردوهای بلند مدت و بازی‌های دوستانه زیاد خود را آماده مسابقات کردند.

اکنون تیم ملی ایران در مسیر آماده سازی خود برای المپیک تنها دو بازی دوستانه دیگر با تیم‌ ملی اسپانیا دارد که در مجموع می‌شود پنج بازی دوستانه با دو تیم مختلف (سه بازی با ژاپن و دو بازی با اسپانیا). حمیدرضا کلاسنگیانی ملی‌پوش سابق بسکتبال در این مورد گفت: «بازیکنان تیم ملی در یک سال گذشته به واسطه کرونا کمتر دور هم‌ جمع شدند و بازی‌های برون‌ مرزی کمتری داشتند. ما برای المپیک هم بازی‌های تدارکاتی خوبی نداشته‌ایم و همه چیز دست به دست هم می‌دهد تا بازیکنان در شرایط مسابقه نباشند. باید فرصت بدهیم تا با بازی‌های تدارکاتی که دارند به شرایط بهتری برسند.»

با این اوصاف باید دید که کادرفنی تیم ملی و فدراسیون چه تمهیداتی را برای مدت زمان کم باقی مانده مدنظر قرار خواهند داد تا تیم ملی را با یک شرایط مناسب راهی المپک توکیو کنند؛ مسابقاتی که شاید بتواند عیار واقعی بسکتبال ایران را نشان دهد. هرچند که توقع کسب پیروزی برابر رقبای صاحب نامی چون آمریکا و فرانسه خیلی نمی‌تواند خواسته منطقی باشد، اما حداقل خواسته اهالی این رشته داشتن عملکردی قابل قبول برابر حریفان است.

انتهای پیام