ویر که استادیار زبان، ادبیات و فرهنگ دانشگاه ویندزور است، می‌گوید: این کتاب در ۴۰۰ سالی که از عمر آن می‌گذرد از این کتابخانه به آن کتابخانه سفر کرد اما حدود ۷ سال از این مدت را به ویلیام شکسپیر تعلق داشت.
این استاد کانادایی می‌گوید سند این اکتشاف در حاشیه‌نویسی‌های بدخط کتاب نهفته است. از آنجا که این کتاب در سال ۱۷۳۱ میلادی به معنای واقعی کلمه شسته و اصلاح شد، خواندن این حاشیه‌نویسی‌ها کار ساده‌ای نبود و ویر مجبور شد از تصویربرداری دیجیتال و اشعه ماورابنفش برای بازآفرینی‌ آنها استفاده کند.

استفاده از این روش‌ها به من نشان داد این کتاب، کتاب شکسپیر است چون چند بار آن را امضا کرده است و در حاشیه آن یادداشت‌هایی نوشته شده که می‌گوید وی از این یا آن متن در این یا آن نمایشنامه خود استفاده کرده است.به گفته ویر، امضا کردن صفحات کتاب در دوران شکسپیر رواج داشت و امری عادی بود.

وی می‌گوید: قبل از سال ۱۸۰۰ میلادی مردم عادت داشتند کلی حاشیه در صفحات کتاب‌هایشان بنویسند اگرچه قبل از انقلاب صنعتی کتاب خیلی گران بود مردم از این روش با کتاب‌هایشان یک مکالمه واقعی راه می‌انداختند. امضا کردن صفحه یک کتاب با حروف اول نام خود هم یک کار کاملا عادی بود.علایمی که ویر از این کتاب به شکسپیر منسوب می‌کند، با متون و ارجاعاتی که این شاعر انگلیسی از کتاب هوراس در کار خود قرض گرفته است، همخوانی دارد. با وجود این یافته‌های این استاد کانادایی هنوز مورد داوری قرار نگرفته و در هیچ مجله آکادمیکی منتشر نشده است.

به گفته استوارت کلز (Stuart Kells) پژوهشگر شکسپیر اگر این یافته‌ها تایید شود، کشف ویر به یکی از بزرگترین اکتشافات در حوزه کتاب و مطالعات مربوط به اوایل عصر مدرن در ادبیات بدل خواهد شد. ویلیام شکسپیر یکی از بزرگترین و نام‌آورترین نمایش‌نامه‌نویسان جهان به شمار می‌رود که با خلق ۳۹ نمایشنامه شاخص به شهرت جهانی دست یافت. وی علاوه بر نمایشنامه‌نویسی، شاعر هم بود و ۱۴۵ غزل و ۲ قصیده از خود به یادگار گذاشت که این آمار او را به پرکارترین نویسنده‌ سده شانزدهم تبدیل کرد.