بردیا کیارس که به تازگی همکاری با موسیقی نمایش «علمدار» به تهیه کنندگی پرویز پرستویی را در کارنامه خود ثبت کرده است، درباره تجربه حضور در چنین رویدادی و جایگاه موسیقی نمایش در ایران با انعکاس روز و به نقل از ایسنا گفت وگو کرد.
جایگاه موسیقی نمایش در ایران
این هنرمند موسیقی که پیشتر در پروژه‌های مشابه همچون «بینوایان»، «اشک‌ها و لبخندها» و «الیور توئیست» هم حضور داشته است، با بیان اینکه برگزاری موسیقی نمایش در جهان به عنوان اپرا و موزیکال مرسوم است، اظهار کرد: در دنیا سالن‌هایی مخصوص برای اپرا ساخته می‌شود و خواننده‌ها به عنوان سولیست با ارکستر همراهی و در عین حال بازی هم می‌کنند. برای برگزاری این برنامه، از آنجا که به علت شیوع کرونا در برگزاری رویدادهای فرهنگی هنری وقفه افتاده بود، امکان برنامه ریزی قبلی وجود نداشت؛ وگرنه باید پیش از برگزاری چنین رویدادی، سالن مناسب برگزاری آن را آماده می‌کردند؛ البته در ایران تنها سالن مناسب برای اپرا، تالار وحدت است که پیش از انقلاب نیز چنین برنامه‌هایی در آن اجرا می‌شد.
این هنرمند ادامه داد: نسبت به استمرار برگزاری برنامه‌های موسیقی نمایش، خوش بین هستم؛ زیرا به طور کلی چنین اجراهایی در جذب مخاطب موفق عمل می‌کنند. باید در نظر بگیریم که در موسیقی نمایش‌ها، از دو ژانر هنری استفاده می‌شود و این امر می‌تواند طرفداران هر دو بخش را به سالن‌ها جذب کند و در نتیجه برایشان جذاب‌تر واقع شود.
او تاکید کرد: آهنگسازان مطرح دنیا مخاطبان خاص خود را دارند ولی وقتی موضوعاتی را که مردم با آنها آشنا هستند، در غالب چنین رویدادهایی ارائه دهیم، مخاطبان بیشتری جذب خواهد شد.
اجرای اپرا در ایران عملی است؟
این هنرمند درباره امکان اجرای اپرا در ایران و محدودیت‌های موجود، بیان کرد: در وهله اول باید بودجه کلانی برای چنین اقداماتی در نظر گرفته شود تا بتوان امکانات لازم را تهیه کرد. در قدم بعدی برای اینکه ارکستر اپرا داشته باشیم باید سالنی ساخته شود که مختص اجرای اپرا باشد؛ در غیر این صورت باید از تالار وحدت استفاده شود. اینکه در پایتخت کشوری با این عظمت تنها دو سالن استاندارد وجود دارد، واقعا جای تأسف دارد؛ البته تالار وحدت سالن اپراست و سالن خیلی مناسبی برای ارکستر سمفونیک نیست. از طرف دیگر بیشتر سالن‌هایی که داریم قدیمی هستند و باید بازسازی شوند. امکاناتی هم که در تالار وحدت داریم، نیاز به رسیدگی و تعمیر دارند.
او ادامه داد: همچنین باید یک ارکستر اپرا مثلا با عنوان ارکستر اپرای تهران تشکیل شود و بر اساس آن برنامه ریزی سالیانه کرد که چه اپراهایی قابل اجرا است و اصلا چه اپراهایی اجرا شود. البته باید در نظر گرفت که خطقرمزهایی داریم که باید رعایت شوند.
کیارس در بخشی از صحبت هایش تأکید کرد که «موسیقی نمایش‌هایی که تا به حال به روی صحنه برده‌ایم، از قبل برایشان برنامه ریزی نشده و اینگونه نبوده که به عوامل کار اطلاع داده شده باشد که مثلا دو سال آینده باید اجرا را به روی صحنه ببرند؛ بلکه این پروژه‌ها بیشتر براساس شرایط اجتماعی اجرا شده‌اند.»
او همچنین درباره جایگاهی که ممکن است این موسیقی نمایش در آینده داشته باشد، اظهار کرد: ممکن است سال‌ها بعد، از این رویداد به عنوان یکی از نخستین اجراهایی یاد شود که برگزاری آن توسط یک ارکستر بزرگ به صورت زنده از تلویزیون پخش شد و هر کسی می‌توانست به راحتی از تلویزیون خانه خود چنین اجرایی را ببیند؛ البته یکی از مشکلاتی که پخش چنین اجرایی از تلویزیون و یا به صورت آنلاین دارد، این است که آنچه که شنونده در سالن می‌شنود با آنچه که بیننده از تلویزیون می‌بیند، بسیار متفاوت است؛ چون به عواملی مانند سیستم صوتی تصویری هر خانه و یا تغییراتی که ممکن است حین فیلمبرداری و پخش در صدا ایجاد شود، بستگی دارد؛ البته مشکلات چنین اجراهایی در همه جای دنیا به همین صورت است و اگر من هم بخواهم از خانه خود اجرای ارکستر فیلارمونیک برلین را به صورت زنده ببینم، تفاوت بسیاری با آنچه که ممکن بود در سالن بشنوم، خواهد داشت.
نگاه تجاری غالب بر موسیقی نمایش‌ها در ایران
او با اشاره به پیش تولید عظیم و ضرورت بازگشت سرمایه موسیقی نمایش‌ها در ایران، بیان کرد: بر اساس تجربیاتی که در این زمینه دارم، از آنجا که اغلب، بخش خصوصی سرمایه گذار چنین پروژه‌هایی می‌شود، باید به چهارچوب های بازگشت سرمایه هم نگاه کرد تا این ژانر بتواند به حیات خودش ادامه دهد. به همین جهت از چهره‌هایی استفاده می‌شود که مخاطب را ترغیب کنند تا به سالن بیایند و به تماشای اجرا بنشینند. با توجه به اینکه برخی از بازیگرانی که برای چنین اجراهایی انتخاب می‌شوند، خوانندگی را به صورت حرفه‌ای کار نکرده‌اند، باید زحمت و تلاش زیادی شود تا بتوان کار را به نتیجه رساند.
عوامل موسیقی نمایش علمدار دستمزدی دریافت نکردند
کیارس در پایان درباره شرکت در پروژه «علمدار» گفت: حضور من در این پروژه به دعوت بنیاد رودکی بود که قرار شد تمام عواید مالی آن از طریق موسسه خیریه خادمین علی ابن ابیطالب (ع) صرف مناطق محروم به ویژه سیستان و بلوچستان شود که البته هیچ کدام از عوامل این پروژه، دستمزدی دریافت نکردیم.
او اضافه کرد: حضور در یک پروژه موسیقی نمایش بار اولی نبود که برایم اتفاق می‌افتاد ولی به طور کلی هر بار روی صحنه رفتن و کار کردن با ارکستر، تجربیات جدیدی به همراه دارد.
انتهای پیام
لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر،تکرار نظر دیگران،توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی ، افترا و توهین به مسٔولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.