رها شدن تهیدستان ایرانی از پلیدی‌های ناداری و سرافراز شدن آنها نزد دوستان، همکاران و زن و فرزند آرزوی بزرگ هر ایرانی دلسوز و میهن‌دوست است. این اندیشه پاک که ایرانی تهیدست نداشته باشیم برای اینکه لباس خوش‌دوخت بر تن کند بدون چون و چرا دشوارترین کار این سرزمین است. بیرون کشیدن تهیدستان ایرانی از دور پلید ناداری نیازمند رشد اقتصادی هشت درصدی در یک دوره دست‌کم ۱۰ ساله است تا درآمد سرانه به اندازه قابل قبول برسد. دستیابی به این رشد دست‌کم با قیمت‌های جاری، سالانه ۷۲۰ هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری می‌خواهد. در صورتی که نرخ هر دلار به طور میانگین در پنج سال آینده پنج هزار تومان فرض شود محاسبه ساده نشان می‌دهد که باید هر سال ۱۴۴ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری تازه داشته باشیم.رسیدن به این رقم در حالی است که درآمد نفت به طور متوسط در بهترین سال‌های نفتی حدود ۱۰۰ میلیارد دلار است که ۳۰ درصد از رقم یادشده کمتر است. یادمان باشد که با نرخ دلار یادشده سالانه دولت باید به‌طور متوسط حدود ۱۰ میلیارد دلار یارانه نقدی پرداخت کند و حدود ۴۵ میلیارد دلار (با احتساب پیش‌بینی هزینه‌های جاری ۱۳۹۵) مزد و حقوق کارمندانش را بدهد که سرجمع می‌شود ۵۵ میلیارد دلار و بقیه آن نیز باید به مصارف خاص و سایر هزینه‌ها برسد و چیزی باقی نمی‌ماند. با توجه به اینکه شوربختانه راه ورود سرمایه‌گذاری خارجی نیز مسدود است و سالانه در بهترین حالت فقط سه میلیارد دلار از این طریق به اقتصاد کشور تزریق می‌شود، معلوم نیست سرمایه موردنیاز برای رشد از کجا به دست خواهد آمد. در چنین وضعی است که حالا و نزدیک به انتخابات شاهد شعارهای ضدفقر از سوی احزاب و جناح‌های گوناگون به ویژه جناح منتقد دولت هستیم. در روزهای آینده بساط خوشی کارگران، کشاورزان، آموزگاران، پیشه‌وران و بازنشستگان دست‌کم روی کاغذ و در حرف گسترده خواهد شد. در همین روزهای سپری‌شده شنیده و خوانده‌ایم که مزد کارگران باید حداقل دو میلیون و ۲۰۰ هزار تومان شود، باید چغندر و گندم کشاورزان که از طرف دولت خریداری می‌شود دو برابر شود، باید از یک طرف واردات برنج قطع شود تا کشاورزان زحمتکش برنجکار ضرر نکنند و از طرف دیگر باید برنج آنقدر ارزان شود که تهیدستان با ارزان‌ترین قیمت خریداری کنند. اگرچه تهیدستان ایرانی سال‌های سال است که به این شعار دادن‌ها عادت کرده و آدم‌ها و افراد و احزاب را به عمل می‌شناسند و نه از روی شعار اما باز هم باید توجه کرد که فریبندگی ارائه شعارهای غیرواقعی بالاست. تهیدستان ایرانی را بیش از آنچه اکنون رنج می‌برند در فشار روحی و روانی قرار ندهیم و واقعیت‌ها را بازگو کنیم تا آنها با چشم‌های باز رای دهند. تهیدستان حاضرند نان‌شان را در ماست فرو کنند و لذت ببرند تا اینکه عده‌ای آنها را در مسیر فریب دادن قرار دهند.