«بروتانی» از قرن دهم تا شانزدهم میلادی، یک ایالت فئودالی قرون وسطایی بود که پس از اخراج وایکینگ‌ها از منطقه تأسیس شد. دوک‌نشین «بروتانی» که اساساً یک کشور کوچک بود، توسط یک سلسله از دوک‌های موروثی اداره می‌شد. هنگامی که «جان چهارم» در سال ۱۳۶۵ میلادی به قدرت رسید، ساخت قلعه‌های مسکونی متعددی در سراسر «بروتانی» را آغاز کرد و قلعه «هرمین» به مقر دوک‌نشین تبدیل شد.

اما این قلعه فقط یک قرن مورد استفاده قرار گرفت و پس از اینکه نوه «جان چهارم»، پایتخت دوک‌نشین را از «ونس» به مکانی دیگر منتقل کرد، متروک شد. پس از بازسازی‌هایی که در قرن‌های هجدهم تا بیستم صورت گرفت، این ساختمان به یک هتل، سپس به یک دانشکده حقوق و در نهایت به مجموعه‌ای از دفاتر دولتی بر فراز قلعه اصلی قرن چهاردهمی تبدیل شد.

باستان‌شناسان حین کاوش در حیاط هتل قدیمی، طبقه همکف اقامتگاه دوک را به همراه بقایای یک برج مشرف به یک خندق بیرونی پیدا کردند. این قلعه حدود ۴۲ متر طول و ۱۷ متر عرض و دیوار‌های آن حدود ۵.۵ متر ضخامت دارد.
باستان‌شناسان در انتهای این قلعه، سرویس بهداشتی و لوله‌های زهکشی پیدا کردند که احتمالاً به سه یا چهار طبقه می‌رسید. آن‌ها با ادامه کاوش، اشیاء کوچکی مانند سکه و همچنین ظروف آشپزی مربوط به قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی را کشف کردند.

کاوشگران همچنین با بررسی خندق، جواهرات، سنجاق، سگک و ظروف فلزی به همراه کلید و قفل نیز کشف کردند. دسترسی به قلعه از طریق یک پل چوبی بر روی خندق امکان‌پذیر بود.