به گزارش انعکاس روز و به نقل از ایسنا، ‌ بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو شهریور ۱۴۰۱ برگزار می‌شود و فدراسیون‌های ورزشی کمابیش برنامه‌های خود را برای حضور در این رویداد آماده کرده‌اند.

دوومیدانی یکی از رشته‌های پرمدال در بازی‌های بین‌المللی است که می‌تواند نقش زیادی در تغییر جایگاه کشورها در جدول مدالی داشته باشد. بنابراین توجه و رسیدگی به این رشته نه تنها برای دوومیدانی که برای کاروان‌های ورزشی نیز دستاورد به همراه دارد.

اما دوومیدانی ایران سال‌هاست که سهم زیادی در سبد مدالی بازی‌های آسیایی ندارد؛ در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا تنها صاحب سه مدال شد. احسان حدادی و حسین کیهانی طلا و امیر مرادی نقره گرفتند. سهم دوومیدانی ایران در بازی‌های ۲۰۱۴ اینچئون حتی از این هم کمتر بود و تنها یک طلا توسط احسان حدادی و یک نقره توسط لیلا رجبی به دست آمد.

یکی از دلایل این عملکرد عدم استعدادیابی درست و توجه فدراسیون تنها به تعداد انگشت شماری از ورزشکاران است. اکثر مسئولان فدراسیون در این سال‌ها به جای آنکه برنامه استعدادیابی و پرورش استعدادها را با جدیت پیش ببرند، منابع مالی و تمرکز خود را صرف چند ورزشکار کرده‌اند تا با مدال‌آوری، عملکرد خود را مثبت جلوه دهند.

احسان حدادی، قهرمان پرتاب دیسک آسیا یکی از ورزشکارانی است که بیش از همه مورد توجه روسای فدراسیون و حتی مسئولان ورزشی کشور قرار گرفت. هزینه‌های زیادی صرف او شد تا در میادین مختلف برای ایران مدال کسب کند اما حدادی پس از نقره المپیک لندن نشان داد که با اینکه امکاناتی در حد مدال‌آوران جهان برایش در نظر گرفته می‌شود اما نمی‌تواند در میادین جهانی مدالی کسب کند.

حدادی در مقاطع مختلف به آمریکا رفت و زیر نظر مک ویلکینز آمریکایی تمرین کرد. هزینه‌های دلاری زیادی هم برای اردوهای خارجی او صرف شد اما عملا نتوانست فراتر از آسیا برود و در المپیک توکیو هم با اینکه مدتی در آمریکا تمرین کرد اما به دلیل دیسک کمر به ایران بازگشت. با اینکه به صورت قطعی می‌دانست حضور در المپیک با مدال همراه نخواهد شد اما به توکیو رفت و نتوانست به فینال هم برسد.

حسن تفتیان نیز دیگر وزشکاری است که مدت‌هاست به فرانسه اعزام می‌شود و با مربی فرانسوی خود کار می‌کند. او پس از آنکه اوایل شهریور ۹۸ رکورد ۱۰.۰۳ ثانیه را ثبت کرد و سهمیه المپیک توکیو را گرفت، در سال‌های اخیر نتوانسته در مسابقات جهانی و بازی‌های آسیایی موفقیتی داشته باشد و دستش از مدال کوتاه بوده است. او حتی هنوز نتوانسته رکورد خود را تکرار کند و گویا با وجود صرف دلار، دویدن زیر ۱۰ ثانیه هنوز برای دوومیدانی ایران یک رویا باقی خواهند ماند.

البته این ورزشکاران دستاوردهایی هم در سطح آسیا داشته‌اند و نباید آنها را نادیده گرفت اما فدراسیون هاشم صیامی برای موفقیت دوومیدانی باید رویکرد جدیدی را در پیش بگیرد. هر چند عنوان شده توجه و اولویت فداسیون رده‌های پایه است اما باید دید در عمل چه برنامه‌ای برای تربیت ورزشکاران در پیش گرفته می‌شود تا دوومیدانی را در مسابقات مختلف صاحب مدال کند.

حدود هفت ماه تا بازی‌های آسیایی باقی مانده  است. فدراسیون دوومیدانی باید برنامه ریزی درستی برای هزینه‌کرد خود داشته باشد و ضمن توجه به کسانی که شانس مدال آوری دارند، جوانان با استعداد را هم مورد حمایت قرار دهد و با اعزام به چندین مسابقه برون مرزی آنها را آماده رقابت در آسیا کند. هر چند احتمال مدال آوری با برنامه ریزی ۶، ۷ ماهه کم است اما می‌توان جوانان را آماده رقابتی جدی کرد تا در سال‌های آینده مدال‌های بیشتری را برای دوومیدانی ایران کسب کنند نه اینکه مثل الان ورزش ایران در دوومیدانی تنها چشم انتظار مدال‌آوری حدادی باشد!

انتهای پیام