شهریورماه سال گذشته سعید راد در منزل و به‌دنبال یک زمین خوردگی، دچار مصدومیت شد و پس از مراجعه به بیمارستان، مورد عمل جراحی قرار گرفت و بعد از یک ماه توانست با واکر راه برود.

پیشتر دختر این هنرمند اعلام کرده بود به دلیل اینکه پروتز مورد استفاده به خوبی در کمر ایشان قرار نگرفته بود، مشکلات بعدی پیش آمد که بعد از مراجعه به بیمارستان، دوباره عمل جراحی انجام شد و مدت هشت هفته فیزیوتراپی مداوم انجام شد اما متاسفانه علی‌رغم فیزیوتراپی‌ها، دیگر ایشان توانایی راه رفتن پیدا نکرد.

به مرور از اواخر سال گذشته، مشکلات دیگری چون عفونت ریه و مثانه نیز به مشکلات راه رفتن ایشان اضافه شد و وی تحت یک عمل جراحی ناموفق قرار گرفت. به طوری‌که این هنرمند، حدود ۱۰ ماه در بستر بیماری بود اما طی ۲ ماه اخیر، روند درمان به خوبی پیش نرفت تا اینکه قلمرو هنر ایران، دقایقی قبل، این هنرمند را از دست داد.

راد بازیگری در سینما را از اوایل دهه ۵۰ و با آثاری چون فاتحین صحرا و خداحافظ رفیق آغاز کرد. منش لوطی‌وار راد در کنار فیزیک بدن و میمیک خاص چهره، وی را خیلی زود به جوان اول سینمای ایران تبدیل کرد به‌طوری‌که وی در فاصله سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷، در ۳۴ فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخت که از مهمترین این کارها می‌توان به کافر، صادق‌کرده، تنگنا و سفر سنگ اشاره کرد.

این بازیگر در فاصله سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۳، در ۷ فیلم ازجمله خط قرمز، برزخی‌ها، دادشاه و عقاب‌ها به ایفای نقش پرداخت اما تیغ تیز ممیزی شامل این بازیگر شد تا وی برای نزدیک به ۲ دهه از سینما به دور باشد.

دوئل در سال ۸۲، بازگشت قدرتمندانه راد به سینمای ایران بود. بازگشتی که با سخت‌پسندی‌های این بازیگر در انتخاب نقش همراه بود. یکی از آثاری که وی در این برهه بازی کرد، نقش تیمسار فلاحی فیلم چ بود که با اقبال خوبی از جانب مخاطبان و منتقدان مواجه شد.

راد در طول دو دهه اخیر، بازی در آثار تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی را نیز تجربه کرد که ازجمله این تولیدات می‌توان به آثاری چون در چشم باد، سرزمین مادری و ترور خاموش اشاره کرد.آخرین حضور راد مقابل دوربین، به سریال‌های ارثیه پدری و گیلدخت مربوط است.