هنگامی که شایعاتی مبنی بر به تعویق افتادن ساخت فیلم‌های برنامه‌ریزی شده اسکورسیزی درباره فرانک سیناترا و عیسی مسیح منتشر شد، گمانه‌زنی‌هایی درباره احتمال بازنشستگی این کارگردان کهنه‌کار سینما شکل گرفت. اما این کارگردان افسانه‌ای اکنون این شایعات را رد کرده و عنوان کرد: «من هرگز با سینما خداحافظی نمی‌کنم».

اسکورسیزی به تورین سفر کرد تا جایزه معتبر «استلا دلا موله» موزه سینمای تورین را در حضور چهره‌هایی چون ویلم دافو و جوزپه تورناتوره کارگردان مطرح ایتالیایی دریافت کند.او همچنین در یک گفت‌وگوی آزاد با خبرنگاران در تورین، نظرات خود را درباره انتخابات آینده ایالات متحده به اشتراک گذاشت و گفت: «زمانی که ما فیلم «دار و دسته‌های نیویورکی» را فیلمبرداری کردیم، یک آمریکای خشن و خونین در قرن نوزدهم را به تصویر کشیدیم، با شخصیتی وحشی بیل قصاب، که توسط دنیل دی-لوئیس بازی شده است. افرادی مانند او دوباره در حال ظهور هستند. ما نمی‌دانیم در چند هفته آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. دموکراسی ممکن است ادامه پیدا کند یا این تجربه به پایان برسد».

این کارگردان بار دیگر وضعیت سیاسی کنونی آمریکا را با فیلم «دار و دسته‌های نیورکی» خود در سال ۲۰۰۲ خود مقایسه کرد که برخورد بین باندهای رقیب ایرلندی در نیویورک در اواخر قرن نوزدهم را روایت می‌کند و ادامه داد: «هرگز فکر نمی‌کردم که لحظه‌ای مانند این را تجربه کنم. این روند من را به یاد فدریکو فلینی می‌اندازد که در حین فیلمبرداری فیلم «ساتیریکون» گفت احساس می‌کنم به دوران روم باستان برگشته‌ام.  حالا من احساس می‌کنم به دنیای دارو دسته‌های نیویورکی برگشته‌ایم، فیلمی درباره درگیری‌های خشن بین گروه‌های قومی مهاجر که برای کنترل نیویورک که استعاره‌ای از آمریکاست، می‌جنگند».

اسکورسیزی همچنین درباره پروژه فیلم فعلی‌اش که بر روی ایتالیا تمرکز دارد، صحبت کرد و عنوان کرد: «در حال فیلمبرداری بین اوستیکا و تاورمینا هستم. این یک مستند درباره باستان‌شناسی دریایی است».این فیلم مستند براساس پروژه تحقیقات غرق‌شدگی سیسیل است که توسط باستان‌شناس دریایی بریتانیایی، لیزا بریگز، هدایت می‌شود. او از تجزیه و تحلیل DNA بر روی اقلامی که از محل‌های غرق‌شدگی باستانی بازیابی شده‌اند، برای بازسازی داستان‌های کشتی‌ها، دریانوردان و محموله‌های دوران باستان استفاده می‌کند. این مستند به طور مشترک توسط منطقه سیسیل تولید می‌شود.

اسکورسیزی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره آینده سینما نیز گفت: «شاید یک روز ما فیلم‌ها را از طریق یک تراشه که در سرمان کاشته شده تجربه کنیم. تصور کنید هملت را در واقعیت مجازی درست در مقابل خود می‌بینید، گویی که او واقعی است. اما مهم نیست که تکنولوژی چه باشد، یک چیز همیشه اهمیت خواهد داشت: آیا می‌توانید چیزی را منتقل کنید؟ آیا می‌توانید داستانی بگویید؟ داستان‌ها به ما کمک می‌کنند تا بفهمیم چه کسی هستیم».

این سینماگر ۸۱ ساله در پاسخ به سوالی درباره تصاویری خشن که در آثارش تکرار می‌شود، با اشاره به این که خشونت می‌تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد، گفت: «من فکر می‌کنم خشونت بخشی از وجود ماست. در دوران کودکی‌ام، خشونت را در اطرافم دیدم. دیده‌ام که افراد خوب کارهای بدی انجام می‌دهند. خشونت بخشی از نحوه تعامل ماست، حتی در یک جلسه تولید یا اتاق هیات مدیره بانک نیز وجود دارد، فقط به شکل چیزی مدنی‌تر پنهان شده است. حتی وقتی که از نگاه کردن به چشمان کسی خودداری می‌کنید، آن هم نوعی خشونت است».