به گزارش انعکاس روز و به نقل از ایسنا، در اولین نمایش روی پرده مستند محسن خان جهانی که شامگاه ۱۵ آذر ماه در سالن “مروارید پردیس صبا مال “برگزار شد، جمعی از خبرنگاران محیط زیست، خانواده و دوستان مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی حضور داشتند.

پس از نمایش مستند “بر سر خاک” که درباره موضوع چالش برانگیز فرسایش خاک است، علیرضا بهرامی شاعر و روزنامه نگار که اجرای این برنامه را برعهده داشت، یادی کرد از خبرنگاران از دسته رفته و همکارانی که در خبرگزاری دانشجویان ایران انعکاس روز و به نقل از ایسنا در این سال ها به سفر ابدی رفتند و یادآور شد: امروز که اینجا جمع شدیم، سالگرد سقوط هواپیمای سی ۱۳۰ خبرنگاران و از دست دادن دو همکارمان حسن قریب و اسماعیل عمرانی هم هست و حالا اینجا جمع شدیم برای فقدان دو همکار دیگرمان که کمتر از یک سال است آنها را از دست داده‌ایم، مهشاد کریمی و همکار عزیزش ریحانه یاسینی (خبرنگار ایرنا) که در سانحه واژگونی اتوبوس خبرنگاران در ارومیه از دنیا رفتند.

او ادامه داد: کلا فقدان یک بحران فلسفی است که هیجان و شور زندگی در کنار نبودن کالبد جسم، ذهن‌ها را درگیر می‌کند و همیشه نقطه‌های امیدی را برای تسکین خودمان و  ارزش گذاری زحمت های همکارانمان جستجو می‌کنیم، طبیعتا برخی از سرویس های خبری ارزش های فرامتنی بیشتری دارند مثلا سرویس میراث فرهنگی، سرویس محیط زیست.

بهرامی یادآور شد: یک زمانی دهه ۶۰ که جوان های رعنا می رفتند  و می جنگیدند به خانواده هایشان تبریک و تسلیت می گفتند.  آن موقع چون مساله ناموس و وطن بود خانواده‌ای که باعث تربیت چنین فرزندانی می شدند که تا پای جانشان مایه می گذاشتند، خانواده های سربلندی بودند.

او ادامه داد: و حالا در فقدان دو خبرنگار محیط زیست که چیزی بالاتر از مسئولیت اجتماعی شان را به دوش کشیده اند و در فقدان مهشاد کریمی یک مقدار معناهای جدید هم به مفاهیم قبلی اضافه شده است، مثلا  زمانی که ما کارمان را در انعکاس روز و به نقل از ایسنا شروع کردیم، مهشاد کریمی فقط سه سال سن داشته است و تداوم نسلی حالا ما را رسانده به خواهر کوچکتر و اینجاست که ما معنای ناموس را جستجو می کنیم و به همین نسبت هم قلب مان بیشتر جریحه دار می شود بنابراین باید برای پیگیری آن حادثه _  با این باز تعریف هایی که عرض کردم _ تلاش می کنیم. 

بهرامی با اشاره به حضور خانواده مهشاد کریمی و همسرش علی سلطان محمدی و همکاران ریحانه یاسینی اعلام کرد که “اولین نمایش پرده ای مستند “بر سرخاک” را به خبرنگاران محیط زیست علی الخصوص مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی تقدیم می کنیم”  و توضیح داد: چرا می گویم اولین نمایش پرده ای چون سال گذشته که مستند “بر سرخاک” در جشنواره سینما حقیقت حضور داشت به دلیل شیوع کرونا اکران حضوری نداشت و  بصورت انلاین اکران شد.

در ادامه لوح یادبود و نمادی از خاک که سفال کلپورگان سیستان و بلوچستان بود به پدر و همسر مهشاد کریمی اهدا شد و پدرش با اندوه فراوان در فراق فرزندش از این تقدیر تشکر کرد.

همسر مهشاد کریمی هم با بغض گفت: افسوس می خورم ، ای کاش مهشاد در مراسم حضور داشت و خودش در این تقدیر شرکت می کرد.  

نگار اکبری همکار ریحانه یاسینی نیز که به نمایندگی از خانواده این خبرنگار فقید، لوح یادبود را دریافت کرد، با اندوه فراوان گفت که جای ریحانه اینجا و همه جا خالی است!

در ادامه زینب رحیمی به نمایندگی از خبرنگاران محیط زیست حاضر در اتوبوس به درخواست مجری مراسم از آخرین روند رسیدگی پرونده حقوقی اتوبوس خبرنگاران که در ارومیه واژگون شد، سخن گفت.

این خبرنگار در ابتدای سخنانش یادآور شد: از چند روز بعد از حادثه اتوبوس خبرنگاران، خانواده دو خبرنگار از دست رفته و خبرنگاران محیط زیست حاضر در  اتوبوس، شکایت خودشان را مطرح کردند و همچنان پیگیر روند قضایی این حادثه هستند تا مسببان این حادثه مجازات شوند و آخرین اتفاقی که افتاده این است که هفته گذشته دادستان نقده با تشخیص متهم بودن سه مدیر و یک راننده، پرونده را به دادسرای ارومیه فرستاده است.

او ادامه داد: دغدغه ما به عنوان خبرنگاران بازمانده از ان حادثه این است که سرعت کافی برای پیگیری این پرونده وجود ندارد. حدود دو ماه قبل خبرنگاران بازمانده از ان حادثه درخواست احاله پرونده را از نقده به تهران داشته اند اما این پرونده در دادسرای ارومیه همچنان هست، مورد دیگر اینکه مدیرهای بالادستی برای بازجویی هم احضار نشده‌اند و این موضوع خودش جای نگرانی دارد و این استرس را برای ما دارد که مبادا در روند پیگیری قضایی پرونده اختلالی ایجاد بشود و با عدالت کافی پیگیری نشود.

زینب رحیمی گفت: ما خبرنگاران بازمانده از آن اتوبوس از مدیران ستادی سازمان محیط زیست از جمله روابط عمومی و خود عیسی کلانتری که در آن موقع رییس سازمان محیط زیست و هم رییس ستاد احیای دریاچه ارومیه بود و همچنین مسعود تجریشی که در آن زمان مدیر برنامه ریزی ستاد دریاچه ارومیه بود و بطور کامل هم در جریان این سفر قرار داشت، از علی حاج مرادی که مدیر فنی ستاد بود و او هم در آن سفر در کنار خبرنگاران بود و اتفاقا برنامه ریزی سفر برعهده ایشان بود شکایت کردیم، اما هنوز هیچ کدام از مدیران ارشد و البته مدیران روابط عمومی که دعوت خبرنگاران از طرف آنها انجام شده بود، حتی یک برگه احضاریه هم  دریافت نکرده اند تا پاسخی به پرسش ها بدهند.

این خبرنگار محیط زیست با اشاره به ابهامات زیادی که در راستای این پرونده وجود دارد، گفت: ابهامات زیادی وجود دارد در رابطه با رابطه ای که بین شرکت سیمان و سازمان محیط زیست وجود دارد، نکته هایی هم هست که نمی توان از آنها چشم پوشی کرد. مثلا بارها  پلیس راه و بقیه نهادها گفته اند اتوبوسی که برای جا به جایی خبرنگاران استفاده شده است به هیچ وجه مجوز تردد نداشته است و از همه مهمتر حتما مدیرعامل شرکت سیمان ارومیه به این موضوع واقف بوده است که این اتوبوس مجوز عبور بیرون شهری نداشته است اما با این وجود، چنین اتوبوسی را برای خبرنگاران در نظر گرفتند. اتوبوسی که فرسوده بودنش مشخص است و  در گزارش فنی هم مشخص شده است که ترمز مشکل داشته است.

او ادامه داد: شکایت خبرنگاران بازمانده و طبیعتا خانواده دو خبرنگار فقید با جدیت ادامه دارد، هر چند روند رسیدگی به پرونده خیلی رضایت بخش نیست. توقع می رفت با توجه به اهمیت موضوع و اینکه دو خبرنگار جان خودشان را از دست داده اند و ۱۸ خبرنگار دیگر از یک قدمی مرگ برگشته اند، این پرونده با دقت و سرعت عمل بیشتری بررسی شود اما مهم ترین نگرانی این هست که ممکن است یکسری از مدیران و کسانی که در این سانحه نقش داشتند، بتوانند از زیر بار این سانحه شانه خالی کنند و این مهم ترین استرس و نگرانی این روزهای ماست و البته  ما پیگیری هایمان را از طریق وکلا ادامه می دهیم.

در بخش بعدی مراسم علیرضا بهرامی با اشاره به مستند “بر سرخاک” از سکانسی در فیلم یاد کرد که  کشاورزان در منطقه ای در همدان به دلیل فروچاله ها از آنجا کوچ می کنند و در نریشن فیلم هم اشاره کوتاهی می شود، اما کارگردان به جزییات بیشتری وارد نمی شود و در عین حال گفت: البته احتمالا خواسته از خط اصلی داستان فاصله نگیرد بنابراین به دلیل اینکه من آن منطقه را به خوبی می شناسم، پیشنهاد می کنم به فکر شماره ۲ و ۳ “برسرخاک” باشند چون علاوه بر رویکردی که در این فیلم بود به لایه های دیگر مساله از جمله مدیریت حاکمیتی هم باید پرداخته شود، ضمن اینکه من فکر می کنم با توجه به مجموعه آثاری که از سال های قبل از خان جهانی دیده ام، از جمله مستندهای ورزشی و سیاسی می تواند در حوزه محیط زیست کارش را ادامه بدهد چون محیط زیست لایه های متفاوتی دارد و به نوعی عناوین مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی را در برمی گیرد.

محسن خان جهانی هم با این جمله که “خبر کوتاه است خاک خواهد مُرد.” سخنانش را اینگونه ادامه داد: زمانی که فیلم ازادراه تهران شمال را می ساختم، کم کم علاقه مند موضوعات محیط زیست شدم بعدش هم از یک خبر خیلی کوتاهی ایده این فیلم به سراغ من آمد، خبر این بود که خاک ایران را دارند می دزدند و وقتی خبر را دنبال کردم خیلی صحت نداشت. اما من از آنجا با آدم های اشنا شدم که به من گفتند که این وضعیت خاک است و اینها را فیلم کنم. در آن مقطع اطلاعات دقیقی از محیط زیست نداشتم ولی تحقیق و پژوهش زیادی کردم که به این فیلم برسم، اما به همین موضوعات محیط زیستی در فیلم جدیدم “پیچ سرهنگ” که در مورد قطعه دوم آزادراه تهران شمال است، دوباره می پردازم و حالا بیشتر علاقه مند شدم در حوزه محیط زیست کار کنم.

او در پایان گفت: امیدوارم مردم به خاک و اب توجه کنند و فیلم “بر سرخاک” و چنین فیلم هایی بیشتر دیده شوند، فیلمی که این روزها در سامانه هاشور اکران آنلاین شده است.

صدرا محقق، مهدی گوهری، حسن ظهوری، سمیرا خباز، فاطمه باباخانی، مژگان جمشیدی و… از جمله خبرنگاران و فعالان حوزه محیط زیست در این مراسم حضور داشتند.

در پایان پوستر مستند “بر سرخاک” به امضای حاضران رسید.

عکس های پیوست خبر از یاسمین ظهورطلب.

انتهای پیام