گروه فرهنگی: گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی با ارائه توضیحی از واژه «بَسَنت» و «بهار» می‌گوید این دو کلمه میان دو ملت پاکستان و ایران مشترک است.به گزارش انعکاس روز و به نقل از ایسنا، گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی به مناسبت بیست‌وسوم مارس، «روز ملی پاکستان» نوشته است: ««بَسَنت» و «بهار» دو کلمه هندی و ایرانی‌اند که از یک ریشه مشتق شده‌اند. «بَسَنت» به‌معنی فصل بهار است که از اواسط مارس آغاز می‌شود و تا ماه مه (مِی) ادامه دارد. علاوه بر آن، نام یک سرود یا موسیقی هندی است که به‌ویژه در فصل بهار خوانده می‌شود؛ و گردن‌بندی که از گل‌های زرد ساخته می‌شود و همچنین شکفتن گل‌های زرد (معمولاً خردل) که در شبه‌قاره فراوان می‌رویَد… . رنگ زرد رنگ طبیعت و تولد هر چیز طبیعی است. هر چیزی که به دنیا می‌آید، چه حیوان، چه انسان، چه گل و گیاه و…، در نخستین روزهای تولد خود زرد است و بعد کم‌کم رنگ می‌گیرد… . این دو کلمه میان دو ملت مشترک است و تقریبا فصل بهار نیز هم‌زمان آغاز می‌شود. اما، در پاکستان، روز مشخصی برای آغاز آن نیست، ولی ماه «چَیت» از اواسط ماه مارس شروع می‌شود و همان اولین ماه سال و بهار است. معمولاً مردم در این فصل لباس زرد می‌پوشند و جشن‌های گوناگون برپا می‌کنند.(برگرفته از: شاهد چوهدری، مقاله «نوروز یا جشن بهاران در پاکستان»، در نشریهٔ آشنا، سال اول، شمارهٔ ۴، فروردین و اردیبهشت ۱۳۷۱، ص ۲۸ و ۲۹)»۲۳ مارس ۱۹۴۰ روزی بود که قطعنامه پاکستان به منظور استقلال آن از انگلستان تصویب شد و پس از هفت سال در ۱۴ آگوست ۱۹۴۷ این کشور از شبه قاره هند جدا شد. همچنین در این روز در سال ۱۹۵۶ اولین قانون اساسی پاکستان برای انتقال از قلمرو پاکستان به جمهوری اسلامی پاکستان مصوب شد.