به گزارش انعکاس روز و به نقل از ایسنا، در جشنواره چهاردهم سینما حقیقت، مستندی نمایش داده شده به نام «آلوسان» که روایتی از سختی‌های بعضا طاقت‌فرسایی است که مرزبانان وطن در منطقه‌ای برف‌گیر با آن مواجه هستند. مرزبان‌های این منطقه از آذربایجان غربی با کمترین امکانات به دفاع از مرز مشترک ایران با ترکیه مشغول‌اند و تماشاگر «آلوسان» با خود فکر می‌کند چرا وضع سربازان در نقطه‌ای حساس باید با سختی همراه باشد و چرا حتی آب آشامیدنی نباید در دسترس باشد؟
محسن اسلام‌زاه – کارگردان این مستند – در گفت‌وگویی با انعکاس روز و به نقل از ایسنا بیان می‌کند: وقتی پیشنهاد ساخت مستندهایی در این حوزه از سوی ناجی هنر پیشنهاد شد، من خیلی تمایل داشتم که تجربه ساخت مستند در مناطق مرزی را در منطقه‌ای برفی هم ادامه دهم و با پذیرش این پیشنهاد ابتدا کار در «دالامپر» را مطرح کردم ولی آن‌جا وضعیت سخت‌تری دارد و حتی امکان تردد با هلی‌کوپتر هم در زمستان نیست بویژه که سال قبل یک هلی‌کوپتر در آن‌جا سقوط کرده بود. همکاران من پس از تحقیق به این منطقه برفی در آذربایجان غربی رسیدند که پاسگاه مرزی آلوسان در نقطه‌ای مرتفع در کنار مرز مشترک با ترکیه قرار دارد.
او می‌گوید: با توجه به شیوع کرونا به دوستان در ناجی هنر گفته بودم که اگر زمستان (سال ۹۸) نتوانم به این منطقه سفر کنم، فیلمبرداری را تا زمستان سال آینده به تعویق می‌اندازم چون شرایط برفی این منطقه برای کار جذاب بود ولی واقعیت این است که نمی‌دانستم این‌قدر سخت می‌شود و مشکلاتی هم برای ما پیش می‌آید. در میانه کار و هنگام ماموریت این مرزبان‌ها به دلیل سرمای شدید و کولاک همکاران ما دچار مشکل شدند و با کمک فرمانده باتجربه آن پاسگاه توانستیم کار را به سرانجام برسانیم.
این مستندساز با اشاره به سختی‌های کار افراد این پاسگاه بویژه در زمستان و آسیب‌های جسمی که ممکن است وارد شود، ادامه می‌دهد: همین چند روز باخبر شدم فرمانده پاسگاه زیر تیغ جراحی رفته تا کمرش عمل شود و پلاتین بگذارند و حالا این بنده خدا یک سال باید کج‌دار و مریز طاقت بیاورد و بعد تازه نوبت به مفصل‌های پایش می‌رسد. او همکاران مرا در یک شب برفی نجات داد و سالم به پاسگاه رساند و برای خودم خیلی عجیب و ناراحت‌کننده است که چرا زودتر سراغ این آدم‌ها نرفتم و در رسانه‌ها حرفی از آن‌ها نیست؛ آدم‌هایی که بسیار بی‌ادعا هستند و هیچ انتظاری ندارند.
در این فیلم نشان داده می‌شود که به دلیل نبود مسیر دسترسی مناسب در زمستان و نبود لوله‌کشی برای آب سربازها مجبور هستند برف را درون تانکری جمع کنند تا با حرارت آب شود و از آن برای شست‌وشو و درست کردن غذا استفاده کنند. اسلام‌زاده درباره موقعیت‌های این‌چنینی سربازهای این پاسگاه می‌گوید: واقعا جای سوال است که چرا نباید آن‌ها سیستم گرمایشی درستی داشته باشند؟ جرا آب آشامیدنی لوله‌کشی ندارند؟ چرا باید ماه‌ها از نان خشک جیره‌ای و ذخیره‌شده استفاده کنند؟ از این‌ها گذشته شنیده‌ام کار آن‌ها جزء مشاغل سخت مسوب نمی‌شود و اگر این صحت داشته باشد بسیار دردناک است.
او می‌گوید: پاسگاه «آلوسان» یک ایران کوچک است؛ سربازانش از نقاط مختلف کشور بودند، یکی اهل تئاتر بود، یکی کشاورز. همه جور علاقه و مشغله داشتند و خیلی منتظرند فیلم را زودتر ببینند چون آن‌جا اینترنت نیست و نتوانستند آن را در جشنواره ببینند. حالا شاید پس از نمایش فیلم در جشنواره‌های دیگر فرصت به پخش از تلویزیون برسد و آن‌ها بتوانند فیلم را تماشا کنند.
اسلام‌زاده درباره جشنواره حقیقت امسال هم که به صورت آنلاین برگزار شد می‌گوید: تماشای فیلم روی پرده خیلی جذاب‌تر است ولی حیف بود که امسال جشنواره برگزار نشود. در این دوره خود من از شهرهای مختلف مخاطبانی داشتم که پیغام دادند و فیلم را دیده بودند و امیدوارم سال آینده هم در کنار برگزاری فیزیکی جشنواره، نمایش در پلتفرم‌ها ادامه داشته باشد.
انتهای پیام
لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر،تکرار نظر دیگران،توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.
لطفا نظرات بدون بی احترامی ، افترا و توهین به مسٔولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
در غیر این صورت مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.