لارا گیلین روانکاو، معتقد است که این احساس ترس به ما اطمینان می‌دهد که سیستم هشدار بدن ما به درستی کار می‌کند و زمانی که احساس ترس داریم، بدن ما هورمون‌هایی مثل اندورفین و آدرنالین تولید می‌کند و به ما کمک می‌کند که بر ترس موجود غلبه کنیم.

خوشحالی و رضایت
گیلین می‌گوید بعد از آنکه ما بر احساس ترس غلبه کردیم، بدن ما هورمون دوپامین را ایجاد خواهد کرد که باعث ایجاد خوشحالی و در واقع اعتیاد به این شرایط می‌شود. بعد از احساس خوشحالی که به خاطر پشت سر گذاشتن ترس به دست آورده ایم، به احساس رضایتمندی می‌رسیم.اما وقتی صحبت از فیلم‌های ترسناک می‌شود، تاثیر آن روی مخاطبان مختلف متفاوت است. عده‌ای به راحتی می‌ترسند و ترجیح می‌دهند که فیلم‌های ترسناک نبینند؛ اما از طرفی عده‌ای هم هستند که به خاطر احساس رضایتی که از غلبه بر ترس به دست می‌آورند به تماشای فیلم‌های ترسناک اعتیاد پیدا می کنند.

به گفته دومینیک سیپیرا، از افراد متخصص سینمای کلاسیک هالیوود و پروفسور دانشگاه نانتر پاریس، در حالی که روی صندلی سینما و یا در خانه خود نشسته اید، دیدن صحنه‌هایی که مرگ را به تصویر می‌کشد، به شما اجازه می‌دهد که بعد از آن حس پیروزی داشته باشید؛ چرا که مواجه شدن‌های متوالی با مرگ، باعث کمتر شدن تاثیر آن خواهد شد.

فرار از واقعیت
لارا گیلین می‌گوید طبیعتا هیچکس دوست دارد در زندگی رومزه و دنیای واقعی با ترس‌ها و اتفاقاتی که در فیلم‌ها می‌بیند، روبرو شود. در واقع این احساس ترس از شرایط غیر واقعی است که باعث ایجاد رضایت می‌شود و کمک می‌کند ترس‌های دنیای واقعی را فراموش کنیم.

تماشای یک فیلم ترسناک به مدت یک ساعت و نیم مخاطب را برای مدتی از واقعیت و مشکلاتی که ممکن است در دنیای واقعی با آن مواجه باشد، دور می‌کند. از طرفی اجازه می‌دهد که مخاطب خودش را بدون اینکه چیزی او را در دنیای واقعی به خطر بیندازد، در موقعیتی ترسناک ببیند.

گیلین همچنین اشاره می‌کند که تماشای فیلم ترسناک راهی است که احساس سرزندگی داشته باشیم و باعث می‌شود که احساس قدرت کنیم و فرصتی است که به خودمان اعتماد کنیم. به خصوص برای کسانی که این فیلم‌ها را گروهی و در جمع دوستانشان تماشا می‌کنند.

هیجان و همکاری اجتماعی
گیلین معتقد است مقابله با ترس‌ها به صورت گروهی این اجازه را می‌دهد که هیجان زیادی را تجربه کنیم و نقاط مشترک را با دیگران پیدا کنید. از طرفی دیدن فیلم‌های ترسناک به صورت گروهی، با توجه به اینکه مخاطبان در شرایط مشابهی هستند باعث خواهد شد و همکاری اجتماعی آن‌ها افزایش پیدا کند.نویسنده این مطلب همچنین می‌گوید که کارگردان‌های موفق در برانگیخته کردن احساسات موفقند؛ چرا که هنر استفاده از شگفت زده کردن و تعلیق را خوب می‌دانند. شگفت زدگی زمانی است که به طور رو در رو با یک جانور ترسناک مواجه می‌شویم و تعلیق هم زمانی است که متقاعد می‌شویم چیزی ترسناک وجود دارد، اما آن را نمی‌بینیم.